ਦੋ ਚਿੱਤੀ

 ਦੋ ਚਿੱਤੀ ਚ ਜਿਹੜਾ ਪੈ ਗਿਆ,

ਸਮਝੋ ਬਸ ਉਹ ਰਹਿ ਗਿਆ! 

हर किसी पे गुजर रहा है बहुत कुछ

हर किसी पे गुजर रहा है बहुत कुछ,

कौन कितना है उदास, कौन कितना है खुश,

बड़ा मुश्किल है ये जानना सचमुच!

कौन गम को हसीं में छुपाए हुए है,

कौन तन्हाई को शोरगुल से दबाए हुए है,

अक्सर चेहरा करता है कुछ बयां,

अक्सर तबियत है और ही कुछ,

हर किसी पे गुजर रहा है बहुत कुछ!

किसी पर से भी जरा परतें हटा लो,

किसी की भी तहों में जो कदम बड़ा लो,

तो दिल कहता है अब तो यही, संभालों,

कहीं निकल ना आए, हाए ऐसा कुछ,

हर किसी पे गुजर रहा है बहुत कुछ!

और क्या किसी की कोई हाजत करे,

क्या किसी से कोई सहारे के लिए गुहार करे,

अगला सब दुख खुल के बता ना सके,

अपना दिल खोल के दिखा ना सकें सब कुछ,

हर किसी पे गुजर रहा है बहुत कुछ!

Fake Reservation

ਪੱਲੇ ਓਹਦੇ ਸੀ

ਕੁਛ ਵੀ ਨਹੀਂ,

ਨਾ ਮੇਹਨਤ, ਨਾ ਮਸ਼ੱਕਤ,

ਨਾ ਸ਼ੌਂਕ, ਨਾ ਚਾਹਤ,

ਨਾ ਜਸਬਾ, ਨਾ ਹਿੰਮਤ,

ਨਾ ਲਿਖਾਈ, ਨਾ ਪੜਾਈ,

ਬੱਸ ਉਹ ਤਾਂ ਸੀ 

ਉੱਚੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦੀ ਧੀ,

ਬਾਪ ਦੀ ਲਾਡਲੀ,

ਮਾਂ ਦੀ ਝੰਬਲਾਈ ਹੋਈ,

ਜਿਹੜੀ ਬਾਪ ਦੇ, 

ਦਬਦਬੇ ਤੇ ਜੋਰ ਤੇ,

ਢਾਹ ਰਹੀ ਸੀ ਜੁਲਮ,

ਹਰ ਮਿਹਨਤਕਸ਼,

ਹਰ ਹੁਨਰਮੰਦ,

ਪਰ ਫਿਰਕੇਬਾਜ਼ੀ,

ਪਰ ਚਾਲਸਾਜ਼ੀ ਦੇ,

ਪੱਖੋਂ ਕਮਜੋਰ ਤੇ,

ਖੋ ਲਈ ਸੀ,

ਲੁੱਟ ਲਈ ਸੀ,

ਖਾ ਲਈ ਸੀ,

ਹਥਿਆ ਲਈ ਸੀ,

ਜਗਹ ਉਹਨੇ,

ਵਿੱਦਿਆ ਮੰਦਰ ਚ,

ਝੂਠਾ ਮੂਠਾ ਕਾਗਜ਼

ਬਣਵਾ ਕੇ ਉਸ ਖੇਲ ਦਾ,

ਜਿਸਦਾ ਖੇਡਣਾ ਤਾਂ ਦੂਰ

ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮਝ

ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ!

ਲਕਸ਼ਮੀ

ਬੰਦਾ ਓਹਦਾ, ਪੀਂਦਾ ਹੈ ਸ਼ਰਾਬ, ਤੇ ਸੱਟਾ ਹੈ ਖੇਡਦਾ, ਨਾ ਮਿਲੇ ਪੈਸਾ ਤੇ, ਖੱਲ ਹੈ ਉਦੇੜਦਾ, ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਲੇਸ਼ ਓਹਦੇ ਘਰ, ਖੌਫ ਓਹਨੂੰ ਹੈ ਹਰ ਰਾਤ ਦਾ, ਤੇ ਫ਼ਿਕਰ ਹੈ ਹਰ ਸਵੇਰ ਦਾ! ਹਰ ਚਾਅ, ਹਰ ਰੀਝ ਢਹਿ ਜੀ ਗਈ ਆ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਗਈ ਆ, ਬੱਸ ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਹ ਸਿਰਫ ਬੱਚਿਆਂ ਖਾਤਰ ਜੀ ਰਹੀ ਆ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਕਈ ਵਾਰੀ ਸੋਚਿਆ ਹੈ, ਕੰਮ ਮੈਂ ਅੱਜ ਆਪਣਾ ਨਵੇੜ ਦਾਂ! ਉਂਝ ਰੂਹ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਕਦੋਂ ਦੀ ਮਰ ਗਈ ਆ, ਸੁਫ਼ਨਿਆਂ ਚ ਕਈ ਵਾਰ ਆਤਮਘਾਤ ਕਰ ਗਈ ਆ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਬੱਸ ਉਹ ਜਿਸਮ ਹੀ ਖੋਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਤੇ ਇਸੇ ਉਮੀਦ ਤੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੌੜ ਰਹੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਤਾਂ ਅੰਤ ਹੋਵੇਗਾ ਇਸ ਹਨੇਰ ਦਾ, ਰੱਬ ਸੱਭ ਦੇ ਦਿਨ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ ਫੇਰਦਾ! ਤੇ ਇੱਕ ਕਿਤੇ ਓਹਦੇ, ਦਿਲ ਨੂੰ ਹੈ ਆਸ, ਪੱਕਾ ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਦਾ, ਉਸਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼, ਚੀਜ਼ ਜਿਹੜੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਹਰ ਵੇਲੇ ਓਹਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਧਰਾਸ, ਬੱਚੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪੜ੍ਹ ਜਾਣਗੇ, ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜ ਜਾਣਗੇ, ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰ ਲੈਣਗੇ, ਸਫ਼ਰ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਹੈ ਹਾਲੇ ਜਿੰਨੀ ਵੀ ਦੇਰ ਦਾ! ਬੰਦਾ ਓਹਦਾ, ਪੀਂਦਾ ਹੈ ਸ਼ਰਾਬ, ਤੇ ਸੱਟਾ ਹੈ ਖੇਡਦਾ, ਨਾ ਮਿਲੇ ਪੈਸਾ ਤੇ, ਖੱਲ ਹੈ ਉਦੇੜਦਾ, ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਲੇਸ਼ ਓਹਦੇ ਘਰ, ਖੌਫ ਓਹਨੂੰ ਹਰ ਰਾਤ ਦਾ, ਤੇ ਫ਼ਿਕਰ ਹੈ ਹਰ ਸਵੇਰ ਦਾ!

Rachit's Birthday

A thoughtful person,

a calm person,

a nice person,

a warm person,

sublime, serene,

like a river, 

like a tree,

a giver, a joyer,

a majestic being,

soft spoken in words,

kind in his deeds,

a friend of friends,

always countable,

in the hour of need,

may! you grow with years,

like a fine wine,

may! you always be merry

and on cloud nine,

may! you keep on growing

leaps and bounds,

may! you keep on spreading 

warmth like winter sunshine.

लक्षमण को जियों थे राम प्यारे

 लक्षमण को जियों थे राम प्यारे,

आप भी हम को हो यों ही प्रिय,

ना कुछ चाहें, ना कुछ मांगे,

बस सोचें आ सके कोई काम भैया,

ढूंढे है जग में लोग अपने आराध्य को,

काशी, बनारस, मथुरा, ब्रिज, गोकुल,

हमारे लिए तो वही बैकुंठ,वही कैलाश,

बसो जिस गली, जिस धाम आप भैया,

लक्षमण को जियों थे राम प्यारे,

आप भी हम को हो यों ही प्रिय,

धैर्य,विवेक,सहनशीलता,ढृढ़ निश्चयी,

दूर द्रष्टा, निर्मल, कोमल हृदयी, 

कर्मठ, गुण आप में सब एक से एक,

कुछ कुछ हम भी सवारें है जीवन को,

बस आपको ही बढ़ते देख देख,

करते रहो यूं ही नित्य मार्गदर्शन,

जियों कभी गौतम, नानक ने था किया,

लक्षमण को जियों थे राम प्यारे,

आप भी हम को हो यों ही प्रिय,

 

जो सभ भी हों सब आपके काम वो सँवरे,

मंगल,शान्ति,उल्लास हो भीतर में बाहर में,

और अव्वल अव्वल रहो हर प्रतिस्पर्धा में,

खूब मान सम्मान हो आपका जग में,

यही हमारी भी है कामना भैया,

लक्षमण को जियों थे राम प्यारे,

आप भी हम को हो यों ही प्रिय!

ਉਹ ਜਦੋਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ

ਉਹ ਜਦੋਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ,

ਮੈਂ ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,

ਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਸਮਝਣ ਦੀ,

ਕੇ ਖ਼ਫ਼ਾ ਹੈ ਯਾ ਉਦਾਸ ਹੈ?

ਕੇ ਇਹ ਕੋਈ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ?

ਯਾ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੀ ਕੋਈ ਬਾਤ ਹੈ?

ਕੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕੁੱਝ ਤੇ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ?

ਕੇ ਕੁਛ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਮਨਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ?

ਮੈਂ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਲਾਉਣਾ ਹਾਂ ਤੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ,

ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਘਰ ਰਹਿ ਕੇ ਥੱਕ ਗਈ ਆ,

ਸ਼ਾਇਦ ਕੀਤੇ ਹੁਣ ਘੁੰਮ ਕੇ ਆਣਾ ਚਾਹੀਦਾ?

ਯਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਮਕਾਨ ਅੱਛਾ ਨਹੀਂ ਹੈ,

ਸ਼ਾਇਦ ਇਹਨੂੰ ਹੀ ਬਦਲ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ?

ਯਾ ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਕੋਈ ਖ਼ਬਰ ਪੜ੍ਹ ਲਈ ਆ,

ਕਿਤੇ ਕੁਛ ਹੋ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਆ?

ਖ਼ਬਰ ਚੰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਵੀ ਕਿੱਥੇ ਕੋਈ ਆ!

ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਯਾਦ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਆਪਣੀ ਅੰਮੀਂ ਤੇ ਵੀਰੇ ਦੀ?

ਓਧਰ ਗਏ ਵੀ ਦੇਰ ਬੁਹਤ ਹੀ ਗਈ ਆ,

ਅਜਬ ਜੀ ਰਸਮ ਹੈ ਵਿਆਹ ਵੀ,

ਕੇ ਸਭ ਕੁਛ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲੇ ਜਾਓ ਦੂਰ,

ਪਰ ਇਸ ਚਾ ਮੈਂ ਕਰ ਵੀ ਸਕਦਾ ਕੀ ਹਾਂ,

ਰਸਮਾਂ ਬਿਨ ਨਾ ਅਸੀਂ ਮਰ ਸਕਦੇ ਆ,

ਰਸਮਾਂ ਬਿਨ ਨਾ ਅਸੀਂ ਸਕਦੇ ਜੀ ਹਾਂ,

ਯਾ ਫਿਰ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਤੇ ਸ਼ੌਂਕ,

ਇਹ ਨੇ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ,

ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਤੋਂ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ,

ਸੋਚ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਟਿਕਾਣਾ ਪੈਂਦਾ,

ਕੇ ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਮੋਹਰਾ ਹਾਰ ਜਾਵਾਂ,

ਆਪਣੀ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਬਚਾਣ ਲਈ?

ਤੇ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਬੇਚੈਨੀ ਨਾਲ ਨਿਕਲਦਾ ਵੜਦਾ,

ਐਵੇਂ ਝੂਠੇ ਮੂਠੇ ਰੁੱਝੇ ਹੋਣ ਦੇ ਖੇਲ ਜ਼ੇ ਕਰਦਾ,

ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਓਹਨੂੰ ਹਾਂ ਤੱਕਦਾ,

ਤੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ,

ਚੁੱਪ ਰਹਾਂ ਕੇ ਕੁੱਝ ਕਹਾਂ?

ਤੇ ਫਿਰ ਉਲਜਦਾ ਹਾਂ,

ਕੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਗੱਲ ਵੱਧ ਸਕਦੀ ਹੈ?

ਕੇ ਕੁਛ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਹੋਰ ਵਿਗੜ ਸਕਦੀ ਹੈ?

ਪਰ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਆਂਦਾ,

ਸੋਚ ਉਲਜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,

ਮੰਨ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,

ਦਿਮਾਗ ਖੱਪ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,

ਖੂਨ ਪਾਣੀ ਇੱਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,

ਜੀਣਾ ਮਰਨਾ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਜਾਪਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ,

ਤੇ ਮੈਂ ਮੁੜ ਘੁੜ ਕੇ ਆ ਜਾਣਾ ਹਾਂ ਓਥੇ ਹੀ,

ਕੇ ਖ਼ਫ਼ਾ ਹੈ ਕੇ ਉਦਾਸ ਹੈ?

ਕੇ ਇਹ ਕੋਈ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ,

ਯਾ ਬੁਹਤ ਪੁਰਾਣੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਹੈ?