How and what I think

I don't talk less,

it is just that

a very little 

conversation is 

possible between us,

I think life is 

just about two things

being happy and 

making progress,

I want to think,

discuss and talk about

goals which can be 

accomplished, problems 

which can be solved, 

good art which can be 

created and given to all,

And even though we

have to walk through

the setups which are

there or coming along,

I just like to often 

step back, and without 

accepting it as it is

think and reason out

if it is right or wrong?

And I care very little

what others think,

I like to be busy in my 

business and they

should mind their own,

here too I see there 

are only two possibilities

help each other in 

their journey if possible,

else say kind things

or stay silent and move on,

And in term of spending,

the buying and selling,

I think more we are free

less we have, less we own

lesser are our burdens

to keep doing things

just to earn more and more

and keep going on and on,

I seek of days where

I would have gathered enough

so that my loved ones

are taken care of

and like the great 

minds in the human history

can think of great ideas

solve good and big problems

without feeling bored

or the need to take off,

And with this,

I hope I have prepared

enough ground, to

spark a conversation

which can keep

both of us engaged

for quite a long,

at the end of which

at least one of us

if not both, will feel

better, clearer and strong.

ਓ! ਚੰਨ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ, ਓ! ਅੰਬਰ ਦੇ ਤਾਰਿਆ

ਓ! ਚੰਨ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ,

ਓ! ਅੰਬਰ ਦੇ ਤਾਰਿਆ,

ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਲਾਈ ਤੂੰ,

ਆਉਂਦੇ ਆਉਂਦੇ ਪਿਆਰਿਆ,

 

ਦੁੱਖ ਡਾਢਿਆਂ ਵੇ ਨਿੱਤ,

ਤੇਰੀ ਅੰਮੀ ਨੂੰ ਲਤਾੜਿਆ,

ਉੱਤੋਂ ਤਾਣੇ ਮਿਹਣੇ ਜੱਗ

ਦਿਆਂ  ਵਿੰਨ ਵਿੰਨ ਮਾਰਿਆ, 

ਓ! ਚੰਨ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ,

ਓ! ਅੰਬਰ ਦੇ ਤਾਰਿਆ...  

ਵੇ ਕਿਹੜੀ ਕਿਹੜੀ ਮੜੀ ਤੇ 

ਕਿਹੜੀ ਕਿਹੜੀ ਮਸਾਣੀ ਵੇ,

ਥੱਕ ਗਈ ਸੀ ਵਰ੍ਹਿਆਂ, 

ਸੂਰਜਾਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ-ਦਿੰਦੀ ਪਾਣੀ ਵੇ,

ਕਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ ਨਾ ਵਾਜ ਲਈ ਸੀ,

ਕੀਹਦੇ ਕੀਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਨਾ

ਮੰਗਿਆ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਵੇ ਪਿਆਰਿਆ,      

ਓ! ਚੰਨ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ,

ਓ! ਅੰਬਰ ਦੇ ਤਾਰਿਆ...    

ਵੇ! ਨਿੱਤ ਮੈਂ ਵੇ ਸੋਚਣਾ,

ਚੰਨ ਅੱਜ ਝੋਲੀ ਮੇਰੀ ਆਵੇਗਾ,

ਮੇਰੇ ਚੇਹਰੇ ਦੀਆਂ ਲਾਲੀਆਂ

ਦਾ ਸੂਰਜ ਕਲ ਵੇਹੜਾ ਰੁਸ਼ਨਾਵੇਗਾ, 

ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਅੰਮੜੀ ਆਪਣੀ ਨੂੰ,

ਤਰਸਾ ਹੀ ਵੇ ਮਾਰਿਆ,

ਓ! ਚੰਨ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ,

ਓ! ਅੰਬਰ ਦੇ ਤਾਰਿਆ...  

ਹੁਣ ਅੱਜ ਚਿਰਾਂ ਬਾਦ ਹੋਈ ਸੋਖੀ ਆਂ,

ਨਾਲ ਛੁੱਟੀ ਥੀਂ ਜੱਗ ਦੋਖੀ ਆਂ,

ਤੇ ਅੱਜ ਹਰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਚ ਪਾਰ ਆਂ

ਭਾਵੇਂ ਓਹੀਓ ਉਹ ਮੈਂ ਵੇ ਨਾਰ ਆਂ,

ਤੇ ਮੂੰਹ ਬੰਦ ਹੋਏ ਵੇ ਸਾਰਿਆਂ,

ਓ! ਚੰਨ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ,

ਓ! ਅੰਬਰ ਦੇ ਤਾਰਿਆ...

ਤੇ ਮੁੱਕੀ ਵੇ ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਦੀ 

ਨਾਲੇ ਖੁੜਬਾ ਖੁੜਬੀ,

ਤੇ ਮਹਿਣੇ ਸੱਸੂ ਦੇ ਨੀ, 

ਭਾਵੇਂ ਪੇਕੇਇਓਂ ਨਾ ਹੀ ਮੁੜਦੀ,

ਵੇ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਵੇ ਸਭ ਨੇ ਸਵਿਕਾਰਿਆ,

ਓ! ਚੰਨ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ,

ਓ! ਅੰਬਰ ਦੇ ਤਾਰਿਆ,

ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਲਾਈ ਤੂੰ,

ਆਉਂਦੇ ਆਉਂਦੇ ਪਿਆਰਿਆ!

Emotions

Our emotions are our enemies,

much more than anybody else,

who forces us to do things?

which we know should not be done,

to eat the junk, to splurge on

things we don't need, to get into

the business we need not pay any heed,

to keep on continuously scrolling 

useless social media feeds and news,

thinking about things endlessly,

from which we should learn and move on,

to keep on worrying about what will come

rather than being brave and say bring it on,

maybe the world is not that irrational

unpredictable and unknown as we think,

may be we are walking like a drunken man,

swayed by our emotions left and right,

hold them, pin them, control them,

for they are the stones creating

unwanted waves and ripples of thoughts

in the mind which is best when calm, still.

ਫ਼ਿਕਰ

ਫ਼ਿਕਰ ਯਾਰੋ ਬੜੀ ਬੁਰੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ, ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਹੱਡਾਂ ਤੀਕ ਹੈ ਖੋਰਦੀ, ਬੰਦੇ ਦੀ ਹਸਤੀ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਮੁੱਢੋਂ, ਘੁਣ ਵਾਂਗੂੰ ਰੋਜ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਹੈ ਭੋਰਦੀ... ਇਹ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੀਣ ਤੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਕਰਾਇਆ ਹੈ, ਇਹ ਸਮਿਆਂ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਭਰਦੇ ਆ ਰਹੇ, ਪਰ ਘਟਦਾ ਨਾ ਇਸਦਾ ਬਕਾਇਆ ਹੈ, ਇਹ ਰੋਜ ਨਵਾਂ ਕਰਜ਼ ਉਲਟਾ ਕੋਈ ਹਰ ਬੰਦੇ ਦੇ ਖਾਤੇ ਹੈ ਜੋੜਦੀ, ਫ਼ਿਕਰ ਯਾਰੋ ਬੜੀ ਬੁਰੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ.... ਇਹ ਸੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਜਗਾਉਂਦੀ, ਇਹ ਜਾਗਦਿਆਂ ਨੂੰ ਹੈ ਭਜਾਉਂਦੀ, ਜਿਹੜੇ ਨਹੀਂ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਕੰਮ ਕਦੇ, ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਰਾਉਂਦੀ, ਇਹ ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ ਹੈ ਲਡਾਉਂਦੀ, ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਹੋਰ ਦੂਰੀ ਪਵਾਉਂਦੀ, ਇਹ ਠੱਗਾਂ ਇਹ ਚੋਰਾਂ, ਇਹ ਟੂਣੇ ਟੋਟਕੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਦਰ ਹੈ ਪੁਚਾਉਂਦੀ, ਉਹ ਇਹ ਨਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਲਾਉਂਦੀ, ਉਹ ਇਹ ਫਾਹੇ ਗੱਲ ਪਵਾਉਂਦੀ, ਜਦੋਂ ਤੋਰਦੀ, ਕੁਰਾਹੇ ਹੈ ਤੋਰਦੀ, ਫ਼ਿਕਰ ਯਾਰੋ ਬੜੀ ਬੁਰੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ.... ਤੇ ਪੂਰਾ ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਉਪਾਅ ਨਹੀਂ, ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਬੱਸ ਇਹ ਹੀ ਹੈ ਸਹੀ, ਵਾਧੂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹੋ, ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਚ ਬੱਸ ਚੂਰ ਚੂਰ ਰਹੋ, ਥੋੜਾ ਕੱਲ ਵਾਸਤੇ ਸੋਚ ਲਵੋ, ਬਹੁਤਾ ਬੱਸ ਅੱਜ ਵਿੱਚ ਰਹੋ, ਬੱਸ ਬੰਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਵੱਧੋਂ ਵੱਧ ਇਹ ਹੀ, ਬਾਕੀ ਸਮਿਆਂ ਦੀ ਅੰਤ ਹੈ ਮਰਜ਼ੀ, ਬਾਜ਼ੀ ਜਿਹੜੇ ਪਾਸੇ ਚਾਹੇ ਓਹਨਾ ਮੋੜ ਤੀ, ਫ਼ਿਕਰ ਯਾਰੋ ਬੜੀ ਬੁਰੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ...

Fools, Fanatics and fans are often alike

Fools, Fanatics and fans are often alike,
wasting time and money on the things,
they don't need but somehow like,

they are the little guinea pigs,
the sheep, the mules who are shepherd by
the masters to make it big in their life,

the gullible people, the unwary people,
no longer in control of their minds,
walking like Zombies on pre drawn lines,

some are butchered by their masters,
some are hurled into hidden disasters,
and some are chewed for their lifetime,

stop, sit, observe, think and analyze,
the agenda of people too good, too nice,
and save yourself from hidden land mines.

न रीतों से चलो, न रिवाज़ों से चलो

न रीतों से चलो,

न रिवाज़ों से चलो,

न तवीतों  से चलो,

न धागों से चलो,

न दिखावे में चलो,

न बहकावे में चलो,

न उकसावे में चलो,

न डरावे में चलो,

न बेहोशी में चलो,

न गर्मजोशी में चलो,

न मदहोशी में चलो,

न सरगोशी में चलो,

 

चलो तो बस,

सूझ बूझ से चलो,

होंसले से चलो,

इरादों से चलो!

गुरुवर द्रोण चलें हैं

 गुरुवर द्रोण चलें हैं,

सब सतब्ध मौन खड़े हैं,

ऊपर ऊपर सब हसें हैं,

लेकिन मन भरे भरे हैं!

नगरी पूरी बसा के,

दीप हज़ारों जला के,

कहते हैं अब जाना होगा,

द्वार नगर के खड़े हैं,

गुरुवर द्रोण चलें हैं!

परिवर्तन सृष्टि का नियम है,

चलते रहना, बढ़ते रहना 

यही तो जीवन है,

जाने सब हैं सब कुछ,

कुछ देर और चलते साथ 

फिर भी सभ यही कहें हैं,

गुरुवर द्रोण चलें हैं!

अपने मोह से उठ

अब जब सब देखे हैं,

तो एक स्वर में यही कहते  हैं,

जाओ जहाँ भी आप,

यश हो, कीर्ति हो,

शुभ हो, मंगल हो,  

हमारी आशा, प्राथना,

आपके लिए सदा ये है,

गुरुवर द्रोण चलें हैं!