ਹਾਏ ਨੀ! ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਧੁੱਪ

ਹਾਏ ਨੀ! ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਧੁੱਪ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਨਿੱਗੀ ਨਿੱਗੀ ਧੁੱਪ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਛੱਤ ਤੇ ਆਣ ਚੜੀ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਵੇਹੜੇ ਆਣ ਵੜੀ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਚੁੰਮ ਗਈ ਮੇਰਾ ਮੁੱਖ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਧੁੱਪ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਨਿੱਗੀ ਨਿੱਗੀ ਧੁੱਪ,

ਹਾਏ ਨੀ! ਮੈਂ ਗਲੀ ਚ ਜਾ ਦੇਖਿਆ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਲਿਸ਼ਕਣ ਪਏ ਰੁੱਖ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਪੰਛੀ ਬੈਠੇ ਬਨੇਰੇ ਤੇ,
ਗਏ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਸੀ ਕੀਤੇ ਛੁੱਪ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਧੁੱਪ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਨਿੱਗੀ ਨਿੱਗੀ ਧੁੱਪ,

ਹਾਏ ਵੇ ਰੱਬਾ! ਪੋਹ ਮਹੀਨੇ
ਕੁੱਝ ਵੀ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਹੋਰ ਨਾ ਮੰਗੀਏ,
ਬਸ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਵਰਣ ਦੇ ਅੰਬਰਾਂ ਤੋਂ
ਇਹ ਕੋਸਾ ਕੋਸਾ ਸੁੱਖ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਧੁੱਪ,
ਹਾਏ ਨੀ! ਨਿੱਗੀ ਨਿੱਗੀ ਧੁੱਪ!

Give people more then a job

Give people more than a job,
and they will give you more than work. 

ਤੈਨੂੰ ਸੋਂਹ ਹੈ ਦਿਲਾ, ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਕਦੀਂ ਇਹ ਨਾ ਆਖੀਂ

ਤੈਨੂੰ ਸੋਂਹ ਹੈ ਦਿਲਾ, ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਕਦੀਂ ਇਹ ਨਾ ਆਖੀਂ,
ਇਹ ਲੋਕ ਕਿੰਨੇ ਮਜਲੂਮ, ਕਿੰਨੇ ਮਸਕੀਨ ਜੇ ਹਨ,
ਇਹ ਬਦਜ਼ੁਬਾਨ, ਇਹ ਬੇਅਕਲ, ਇਹ ਨਾਸਮਝ ਲੋਕ,
ਇਹ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਹਨ ਇਹ ਓਥੇ ਠੀਕ ਹੀ ਹਨ,

ਇਹ ਕਾਬਿਲ ਨਹੀਂ ਹਨ ਕਿਸੇ ਰਹਿਮ ਕਿਸੇ ਹਮਦਰਦੀ ਦੇ,
ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਸਮਝ ਲਗਦੀ ਹੈ ਭਾਸ਼ਾ ਜੁੱਤੀ ਯਾ ਫਿਰ ਡੰਡੇ ਦੀ,
ਕੋਈ ਨਰਮੀ ਨਾਲ ਜੇ ਪੇਸ਼ ਆਵੇ ਓਹਦਾ ਗਲ ਫੜ ਲੈਂਦੇ,
ਇਹ ਭੁੱਖੀਆਂ ਗਿਰਜਾਂ ਵਾਂਙੂ ਕੋਈ ਨਰਮ ਬੰਦਾ ਉਡੀਕਦੇ ਹਨ,
ਤੈਨੂੰ ਸੋਂਹ ਹੈ ਦਿਲਾ, ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਕਦੀਂ ਇਹ ਨਾ ਆਖੀਂ....

ਇਹ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ,
ਸੀਤਾ ਵਰਗੀ ਨਾਰੀ ਤੇ ਵੀ ਲਾ ਤੋਹਮਤਾਂ ਬੇਘਰ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ,
ਇਹ ਖੁਦਗਰਜ਼, ਇਹ ਪੱਥਰ, ਇਹ ਲਕੀਰ ਦੇ ਫ਼ਕੀਰ,
ਇਹ ਮਾਲਕ ਆਪਣੀ ਕਰਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਥੋਥੀ ਤਕਦੀਰ ਦੇ ਹਨ,

ਤੇ ਹੁਣ ਮੈਂ ਤੂੰ ਇਹਨਾ ਦਾ ਸੋਚ ਆਪਣੀ ਹਾਲਤ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ,
ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਲੈ ਇੱਕ ਵੀ ਰਾਤ ਬਰਬਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ,
ਬਸ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਹੱਕ ਆਪਣੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਦਾ,
ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਅੱਖਾਂ ਸਾਵੇਂ ਭਟਕਦੇ, ਮਰਦੇ, ਚੀਖਦੇ ਰਹਿਣ!

ਤੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਅਕਲ ਵਾਲਾ ਬਣ

ਮੂੰਹ ਦਾ ਮਿੱਠਾ, ਦਿਲ ਦਾ ਕਾਲਾ ਬਣ,
ਤੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਅਕਲ ਵਾਲਾ ਬਣ,

ਕਰਕੇ ਗੱਲਾਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ,
ਠੱਗੀ ਠੋਰੀ ਲੌਣ ਵਾਲਾ ਬਣ,

ਤੂੰ ਕੀ ਲੈਣਾ? ਦਵਾ ਹੈ ਕੇ ਜ਼ਹਿਰ,
ਤੂੰ ਬਸ ਸੌਦਾ ਵੇਚਣ ਵਾਲਾ ਬਣ,

ਜਿਹੜਾ ਜਿਵੇਂ ਓਹਨੂੰ ਓਵੇਂ ਰਹਿਣ ਦੇ,
ਆਪਣਾ ਉੱਲੂ ਸਿੱਧਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਬਣ,

ਕੁੱਜ ਨਾ ਵੇਖ ਕੌਣ, ਕਿਓਂ ਹੈ ਆਇਆ,
ਬਸ ਦਾ ਘਾ ਲਾਣ ਵਾਲਾ ਬਣ,

ਜੀਣਾ ਹੈ ਜੇ ਦਿਲਾ ਤੂੰ ਸੋਖੇ ਹੋ ਕੇ,
ਤੂੰ ਹੁਣ ਫ਼ਲਸਫ਼ਾ ਛੱਡ ਸਿਆਣਾ ਬਣ!

Chappal Chor

Whose slippers these are I think I know,
He is praying in the temple though,
He will not be able to catch me,
I think I can take them and go.

But the paanipuri waala is giving a hard stare,
He knows for what purpose I am here,
Must wait for him to get busy,
Otherwise I will loose even the one I wear.

Meanwhile lets stroll and move around,
who knows a wallet full of cash may be found,
alas! Lady Luck never smiles on me,
all I can see Is dry leaves and pebbles on ground.

Behold! the devil has taken the command,
Here comes a boy, his sister, his mother, his aunt,
And when it is your time when it is your day,
Paanipuri is what these messengers of devil want.

A quick Sleight of hand and we are done,
Parted with the old and I am with new one’s,
Nows lets quickly run away somewhere far,
Because getting caught is bad and not fun.

Urjit Patel's resignation..

Aah lai hakumat agge farzand sacch da ikk hor haarda,

milke choraan kartaa safayaa kaum de pehredaar da,

nahion chaahida saanu banda koi kamm kaar da,
saanu chaahida banda jehda hove gola sarkaar da,

hakk sacch naal kamm karan waale eithon uth jaavo,

chadd do ohda te kulli apni kite jaa ke hor paavo,

saanu maharaaj noon naa koi siddha raah wikhaavo,

saanu chaaihda banda jehda naara laave darbaar da,

Aah lai hakumat agge farzand sacch da ikk hor haarda...

bhaavein lahu lohaan ho jaave eh zameen saari di saari,

bhaavein hind pak waang takseem hoje watan phir ik waari,

saadi bachi rehni chaahidi kursi saadi kaim rehni chaahidi sardaari,

saanu changa lagge pehlaa panna roj de akhbaar da,

Aah lai hakumat agge farzand sacch da ikk hor haarda...

par waqt gawa hai sada sada tonh ikko gall da hi,

bauhti der boota jhooth te paap da phullda falda nahin,

matt maare ohdi rabb jihda taaleyan taldaa nahin,

tera vi aau ant hun cheti, te ghada phuttu hankaar da,

aah lai hakumat agge farzand sacch da ikk hor haarda...

Meditation and Mat

Every man or woman,
have always two good friends,
who neither get angry,
nor they ever offend,

who never ask for something,
but always give back,
and the two are,
meditation and mat.

ਤੂੰ ਛੱਡ ਦੇ ਜਾਣਾ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਡੇਰੇ

ਤੂੰ ਛੱਡ ਦੇ ਜਾਣਾ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਡੇਰੇ,
ਇਹ ਕੰਮ ਨਹੀਓਂ ਹੈਗਾ ਵੱਸਦਾ ਤੇਰੇ,

ਤੂੰ ਪੜ ਸਕਦਾ, ਲੜ ਲੱਗ ਨਹੀ ਸਕਦਾ,
ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਈਬਲ, ਗੀਤਾ, ਕੁਰਾਨ ਜੋ ਤੇਰੇ,
ਤੂੰ ਛੱਡ ਦੇ ਜਾਣਾ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਡੇਰੇ,

ਤੂੰ ਜਾਂ ਬੌਹਤਾ ਭੋਲਾ ਏਂ, ਜਾਂ ਈਮਾਨ ਦਾ ਹੋਲਾ ਏਂ,
ਪਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਭਰਮ ਜਾਂਦਾ, ਦੇਖ ਕੇ ਮਾਇਆ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ,
ਤੂੰ ਛੱਡ ਦੇ ਜਾਣਾ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਡੇਰੇ,

ਤੂੰ ਰੋਜ ਜਾਨਾ, ਰੋਜ ਖਾਲੀ ਹੱਥੀਂ ਮੁੜ ਆਨਾ,
ਜੇ ਕੁੱਜ ਖੱਟਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਲਾਉਣ ਦੇ ਗੇੜੇ,
ਤੂੰ ਛੱਡ ਦੇ ਜਾਣਾ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਡੇਰੇ,

ਮਾਰਗ ਧਰਮ ਦੇ ਤੇ ਤੁਰਨਾ, ਸਭ ਕੰਮ ਤੋਂ ਔਖਾ,
ਔਕੜਾਂ ਇਸ ਦੀਆਂ ਤੂੰ ਸਹਿ ਲੇਂ, ਸ਼ਕਤੀ ਨਹੀਂ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ,
ਤੂੰ ਛੱਡ ਦੇ ਜਾਣਾ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਡੇਰੇ!

ਸੁਫ਼ਨੇ

ਕੀ ਦੋਸ਼ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੇਈਏ,
ਕਿਓਂ ਕਹੀਏ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੋਯੀ,
ਗ਼ਲਤੀ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਹੀ ਸੀ,
ਜੋ ਸੁਫ਼ਨੇ ਦੀ ਰਾਖੀ ਨਾ ਕੀਤੋਈ,

ਸੁਫਨਾ ਅੱਖ ਚ ਸੀ ਤਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀ ਲੱਗਦੀ,
ਲੀਰਾਂ ਚ ਵੀ ਸੀ ਜੇ ਫਿਰਦੇ,
ਨਾ ਦੇਹ ਠਰਦੀ ਨਾ ਧੁੱਪ ਲੱਗਦੀ,

ਸੁਫ਼ਨੇ ਨੂੰ ਜੇ ਸੋਚਦੇ,
ਇੱਕ ਖੁਮਾਰੀ ਜੀ ਚੜਦੀ,
ਸੁਫ਼ਨੇ ਦਾ ਜੇ ਪੂਰਾ ਹੋਣਾ ਲੋਚਦੇ,
ਹਰ ਸੂਲ ਪਿਆਰੀ ਲੱਗਦੀ,

ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੋਂ ਵਹਿਮ ਪੈ ਗਿਆ,
ਜਾਂ ਖੋਰੇ ਕੋਈ ਸੀ ਕਹਿ ਗਿਆ,
ਸੁਫ਼ਨੇ ਦੇ ਰਸਤੇ ਚ ਬਸ ਖ਼ਾਰਾਂ,
ਇਸ ਰਸਤੇ ਫੁੱਲ ਨਹੀਂ ਕੋਈ,

ਕੇ ਇਸ ਰਸਤੇ ਜਿੰਨੇ ਗਏ,
ਰਾਂਝੇ ਬਣੇ ਮਜਨੁ ਬਣੇ,
ਸੱਸੀ ਵਾਂਙ ਰੇਤ ਰੁਲੇ,
ਪਰ ਪੂਰ ਨਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਕੋਈ,

ਮਿਰਜ਼ੇ ਵਾੰਗੂ ਕਤਲ ਹੋਏ,
ਫ਼ਰਹਾਦ ਵਾਂਗੂ ਫਜ਼ੂਲ ਯਤਨ ਗਏ,
ਸੋਹਣੀ ਵਾਂਙ ਅੱਧ ਵਿੱਚਕਾਰ,
ਦਰਿਆ ਦੇ ਡੁੱਬ ਮੋਏ,
ਪਰ ਪਾਰ ਨਾ ਉੱਤਰਿਆ ਕੋਈ,

ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਸੋਚ ਕੇ,
ਸ਼ਾਇਦ ਦਿਲ ਡਰ ਗਿਆ ਸੀ,
ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਨੇ ਸਹੀ ਜਾਂਦੇ,
ਭੁੱਲਿਆ ਹਾਂ ਮੈਂ ਹੀ ਕੋਈ,

ਬਸ ਫਿਰ ਮੈਂ ਸੁਫ਼ਨੇ ਦਾ
ਨਾ ਚਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਹੱਥ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ,
ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਓਹਦੀ ਰੂਹ ਤੋਂ,
ਵੱਡ ਕੇ ਅੱਡ ਕਰ ਦਿੱਤਾ,

ਤੇ ਹੁਣ ਕੋਈ ਕੋਈ ਸਾਡੇ ਤੋਂ,
ਸੱੜਦਾ ਹੈ ਹਰਖ ਖਾਂਦਾ ਹੈ,
ਕੋਈ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਮਾਇਆ ਦਾ,
ਮੰਤਰ ਸਿੱਖਣਾ ਚਾਹੰਦਾ ਹੈ,

ਪਰ ਦਿਲ ਜਾਣਦਾ ਕੇ
ਇਸਦੀ ਹਾਲਾਤ ਕਿ ਹੋਇ ਪਈ,

ਕਦੇ ਇਹ ਦਸ਼ਰਥ ਹੈ ਮਹਿਲਾਂ ਦਾ,
ਜਿਸਦਾ ਰਾਮ ਕੋਲ ਨਹੀਂ,
ਤੇ ਕਦੇ ਇਹ ਗੌਤਮ ਹੈ ਰਾਜ ਨਗਰੀ ਦਾ,
ਸੱਚ ਲਈ ਆਤਮਾ ਜੀਹਦੀ ਤੜਫ ਰਹੀ,

ਪਰ ਸ਼ਾਯਦ ਮੇਰੀ ਵੀ ਇਹੀਓ ਲਿਖੀ ਸੀ,
ਜਿਵੇਂ ਸੁਣੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਪੜੀ ਸੀ,
ਆਸ਼ਿਕ਼ ਹੋਣਾ, ਦਿਲ ਲਾਉਣਾ,
ਦੋ ਘੜੀ ਦੋ ਪਲ ਕੋਲ ਆਉਂਣਾ,
ਫਿਰ ਕੋਈ ਟੂਣਾ ਹੋਣਾ,
ਅੜਚਨ ਆਉਣੀ, ਵਿਗਣ ਪੈਣੀ,
ਟੁੱਟ ਜਾਣੀ, ਵਿਛੋੜਾ ਪੈਣਾ,
ਬੱਸ ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਚਾਹੁਣਾ,
ਨਾ ਕਦੇ ਮਿਲਣਾ ਨਾ ਕਦੇ ਮਿਲਾਉਣਾ,
ਤੱਤੇ ਠੰਡੇ ਹੋਂਕੇ ਲੈਣੇ,ਅੱਖੀਆਂ ਭਰਨਾ,
ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਉੱਠ ਉੱਠ ਰੋਣਾ, ਮਰ ਮਰ ਜਿਓਣਾ!

ਦੂਰ ਦੂਰ ਟਿੱਬਿਆਂ ਤੇ ਰੇਤ ਉੱਡਦੀ

ਦੂਰ ਦੂਰ ਟਿੱਬਿਆਂ ਤੇ ਰੇਤ ਉੱਡਦੀ,
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ,
ਮੈਨੂੰ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦੀ,

ਦੱਸ ਖਾਂ,
ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ? ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ?

ਜੇ ਕਦੇ ਵਾਵਰੋਲਿਆਂ ਚ
ਫੱਸ ਜਾਂਦੀ, ਘੁੰਮਦੀ ਪੁੱਛਦੀ,
ਦੱਸ ਕਿਓਂ ਘੁੱਮਦੇ?
ਦੱਸ ਕੌਣ ਘੁਮਾਉਂਦਾ?

ਦੱਸ ਕਿਓਂ ਸੜੀਏ ਧੁੱਪ ਚ,
ਦੱਸ ਕਿਓਂ ਰਹੀਏ,
ਤਿਹਾਏ ਦੁੱਖ ਚ?

ਦੱਸ ਕਿਓਂ ਇੱਕ ਵੀ,
ਰੁੱਖ ਨਾ ਦਾ ਪੁੱਤ,
ਜੰਮ ਸਕੀਏ ਨਾ ਕੁੱਖ ਚ?

ਦੱਸ ਦੋਸ਼ ਸਾਡਾ ਹੈ ਕੀ,
ਦੱਸ ਕਿਓਂ ਸਾਡੇ ਤੇ,
ਝੁੰਡ ਗਿਰਦਾਂ ਦੇ ਮੰਡਰਾਉਣ?
ਦੱਸ ਕਿਓਂ ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ,
ਪੰਛੀ ਗੀਤ ਨਾ ਗਾਉਣ?

ਤੇ ਮੈਂ ਆਖਿਆ,
ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਜਵਾਬ ਮੈਂ ਦਵਾਂ,
ਬੱਸ ਮੰਨ ਓਹਦਾ ਭਾਣਾ,
ਇਹੀ ਮੈਂ ਕਹਾਂ,

ਮਨ ਨੂੰ ਜੋਗੀ ਕਰ ਲੈ,
ਜੇਠ ਦੀ ਲੂ ਵੀ ਲਗਦੀ ਫਿਰ,
ਪੂਰੇ ਦੀ ਵਾ,

ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਦੇ ਪੁੱਤ,
ਉੱਠ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਪਰਦੇਸ,
ਉਹ ਦੁੱਖ ਦਾ ਤੈਨੂੰ
ਦਰਦ ਤਾਂ ਨਾ,
ਪਾਲਿਆ, ਪਲੋਸਿਆ,
ਛਾਤੀ ਦਾ ਲਹੂ ਪਿਆਯਾ,
ਮੁੜਕੇ ਬੁਜਦੇ ਦੀਦਿਆਂ ਨੂੰ,
ਆਵੇ ਨਜ਼ਰੀਂ ਨਾ,

ਤੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ ਏ,
ਜਿਹੜਾ ਤੇਰਾ ਬਿਨ,
ਪਾਣੀਆਂ ਵੀ ਸਰਦਾ,
ਇਹ ਤੋੜ ਹੀ ਤਾਂ,
ਰੱਬ ਨਾਲੋਂ ਤੋੜਦੀ ਆ,

ਇਹ ਤੇਰੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ,
ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੂੰ ਕਿਆਮਤ
ਸਮਝ ਰਹੀ ਹੈਂ,
ਵਿਰਾਣੇ ਭਾਲਦੇ ਨੇ ਲੋਕ
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਜੋਗ ਪਾਉਣ ਵਾਸਤੇ,
ਸੱਚ ਮੰਨ ਗੱਲ ਜੋਗੀ ਦੀ,
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਦੀ ਸੁੱਖਲੀ,
ਕੀਤੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆ!

ਜੋਗੀਆ ਵੇ ਜੋਗੀਆ

ਜੋਗੀਆ ਵੇ ਜੋਗੀਆ,
ਗਲਤੀ ਤੈਥੋਂ ਹੋਗੀ ਆ,
ਮਾਇਆ ਨਾਲ ਜੋ ਮਨ ਲਾਇਆ,
ਮਾਇਆ ਜੋ ਤੂੰ ਭੋਗੀ ਆ,

ਜੋਗੀਆਂ, ਸਿੱਧਾ, ਨਾਥਾਂ ਦਾ,
ਕੰਮ ਨਹੀਓਂ ਹੁੰਦਾ,
ਦੁਨੀਆਂ ਕਮਾਉਣਾ,
ਦੁਨੀਆਂ ਹੰਢਾਉਣਾ,

ਕੰਮ ਜੋਗੀਆਂ ਦਾ ਤਾਂ
ਹੁੰਦਾ ਬੱਸ ਲਿਵ ਨੂੰ
ਰੱਬ ਨਾਲ ਲਾਉਣਾ,
ਸੱਚ ਨੂੰ ਲੱਭਣਾਂ,
ਰੋਸ਼ਨੀ ਕਰਨੀ, ਚਾਨਣਾ ਫੈਲੋਨਾ,

ਜੋਗੀਆ ਵੇ ਜੋਗੀਆ,
ਗੁਰੂ ਲੱਭ, ਪੀਰ ਧਾਰ ਕੋਈ,
ਬੇੜੀ ਤੇਰੀ ਡੁੱਬਦੀ ਨੂੰ,
ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ, ਜਿਹੜਾ ਲਾਵੇ ਪਾਰ ਕੋਈ,

ਵੇਲਾ ਹੱਥੋਂ ਤੇਰੇ ਖੁਸੱਦਾ ਜਾਂਦਾ,
ਲੇਖਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ,
ਕੋਈ ਕਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੋਈ ਕਰ ਜਤਨ,
ਰੂਹ ਤੇਰੀ ਗਹਿਣੀ ਕੋਲ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਪਈ,

ਮੰਨ ਗੱਲ ਹੁਣ ਦੇਰੀਆਂ ਨਾ ਕਰ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਵੇਲਾ ਜਦੋਂ ਆਇਆ ਜਾਣ ਦਾ,
ਫਿਰ ਪਛਤਾਏਂਗਾ, ਫਿਰ ਕੁਰਲਾਏਂਗਾ,
ਕੰਮ ਜਿਹੜਾ ਕਰਨਾ ਸੀ ਕੀਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ!

ਸਾਡਾ ਇਥੇ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰੇ ਬਿਨ

ਸਾਡਾ ਇਥੇ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰੇ ਬਿਨ,
ਰਾਤ ਲੰਗਾਈ ਦੀ ਤਾਰੇ ਗਿਣ ਗਿਣ,

ਸਾਡਾ ਇਥੇ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰੇ ਬਿਨ,
ਅੱਖ ਚੋਂਦੀ ਬਦਲਾਂ ਵਾਂਙ ਕਿਨ-ਮਿਣ-2 ,

ਸਾਡਾ ਇਥੇ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰੇ ਬਿਨ,
ਪਤਝੜ ਰੁੱਤੇ ਰੁੱਖ ਵਾੰਗੂ ਸੁਕਦੇ ਜਾਈਏ ਦਿਨ-2,

ਸਾਡਾ ਇਥੇ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰੇ ਬਿਨ,
ਦਿਨ ਪਹਾੜ ਲਗਦਾ ਰਾਤ ਲੱਗਦੀ ਜਿੰਨ,

ਦੇਰੀਆਂ ਨਾ ਪਾ ਛੇਤੀ ਮੁੜ ਆ ਸੱਜਣਾ,
ਸਾਡਾ ਜੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨ! 

Ab zindagi mein sukoon hai

Main aasman mein roj chand ko dekhta thaa,
har sitaara use chahata thaa,
har sitaara use apnaa bnaana chaahta thaa,
har sitaara uska hona chaahta thaa,

mujhe bhi acha lagta thaa,
par maine kabhi chaaha
nahin ke wo mera ho,

mujhe to ikk shajar chaahiye thaa,
jo dhoop mein thodi se chaaon de sake,
jo baarishon mein kuch der ke liye mujhe dhak sake,
jo aandhiyon mein mera haath thaam sake,
mujhe ikk shajar mil gaya hai,
ab zindagi mein sukoon hai.