गाँव वाले आदमी की मुझे एक ही बात बुरी लगती है

गाँव वाले आदमी की मुझे एक ही बात बुरी लगती है,
कम्भख्त अपनी परवाह बुहत कम करता है,
और ये शहर जंगल है, जो अपना ख्याल नहीं करता,
या तो मार दिया जाता है या निकाल दिया जाता है!

कोई कोई दिन तो यूं बीत जाता है

कोई कोई दिन तो यूं बीत जाता है,
जैसे किताब में आ जाए कोई खाली पन्ना!

Do what takes the case farther

ਸੱਚ ਸੁਣਦੇ ਲੋਕ ਨਾ ਸਹਿੰਦੇ ਨੀ, ਸੱਚ ਆਖੀਏ ਤਾਂ ਗਲ ਪੈਂਦੇ ਨੀ,
ਫਿਰ ਸੱਚੇ ਪਾਸ ਨਾ ਬਹਿੰਦੇ ਨੀ, ਸੱਚ ਮਿੱਠਾ ਆਸ਼ਕ ਪਿਆਰੇ ਨੂੰ ।
ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਕਰੀਂ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਨੂੰ ।


In most of the situations,
telling truth does not helps,
but lying is not good either,
so i would say, say nothing,
do what takes the case farther.

ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ

ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਮਿੱਠੜੇ ਮਿੱਠੜੇ,
ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ,
ਇਹ ਬਾਜ਼ਾਰ ਤੇਰੇ ਖਿਡੌਣੇ,
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੇ,
ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ,

ਸਹੀ ਗ਼ਲਤ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ ਹੈ,
ਮੰਤਵ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਜਾਣ ਲਿਆ ਹੈ,
ਅਸਲੀ ਸੁੱਖ ਮਾਣ ਲਿਆ ਹੈ,
ਫਸੀਏ ਮੁੜ ਆ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ,
ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਰਹੇ ਕੱਚੇ ਨਹੀਂ,

ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਪਿੰਡਾਂ ਨਾਹ ਕੇ,
ਦੋ ਟੁੱਕ ਰੋਟੀ ਮੂਹ ਚ ਪਾ ਕੇ,
ਬਹਿਣੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਲਿਵ ਲਾ ਕੇ,
ਕਿੰਜ ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਖਿੱਚੇਗਾ,
ਜਦ ਸਾਨੂੰ ਮਨ ਧੱਕੇ ਨਹੀਂ,

ਤੂੰ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਭਜਾਵੇਂ,
ਆਪਣੀ ਉੰਗਲੀ ਨਾਚ ਨਚਾਵੇਂ,
ਪੁੱਠੇ ਸਿੱਧੇ ਕੰਮ ਕਰਾਵੇਂ,
ਤੇਰਾ ਜਿਹੜਾ ਖਹਿੜਾ ਛੱਡਦੇ,
ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਪਵੇ ਉਹ ਪੱਕੇ ਨਹੀਂ,

ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਮਿੱਠੜੇ ਮਿੱਠੜੇ,
ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ,
ਇਹ ਬਾਜ਼ਾਰ ਤੇਰੇ ਖਿਡੌਣੇ,
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੇ,
ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ!

Eh Nadiyaan da paani

ਇਹ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਪਾਣੀ,
ਸੁਣਾਉਂਦੇ  ਕਹਾਣੀ,
ਤੂੰ ਸੁਣ ਲੈ ਬਹਿ ਕੇ,
ਐ ਜਿੰਦ ਮਰਜਾਣੀ,
ਇਹ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਪਾਣੀ.....

ਖੇੜ ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ,
ਬਸ ਆਉਣੀ ਜਾਣੀ,
ਅੰਤ ਸਭ ਨੂੰ ਚਲਣਾ ਹੀ  ਪੈਂਦਾ,
ਕਿ ਰੰਕ, ਤੇ ਕੀ ਰਾਜਾ ਰਾਣੀ,
ਇਹ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਪਾਣੀ....

ਰੁੱਤ ਤਿੰਨਾਂ ਚੋਂ ਲੱਗਦਾ ਹਰ ਕੋਈ,
ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਆਪਣੀ ਮਿੱਠੜੀ ਖੁਸ਼ਬੋਈ,
ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਮਿੱਠੜੀ ਰੁੱਤ ਜਵਾਨੀ,
ਪਲ ਪਲ ਇਹਦਾ ਤੂੰ ਰੱਜ ਰੱਜ ਮਾਣੀ ,
ਇਹ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਪਾਣੀ.....

ਕੀਤੇ ਅਮਲਾਂ ਦੇ ਦੇਣੇ ਪੈਂਦੇ ਦੇ ਲੇਖੇ,
ਰੱਖੀਂ ਨਾ ਦਿਲ ਵਿਚ ਤੂੰ ਕਿਧਰੇ ਭੁਲੇਖੇ,
ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਸਫਿਆਂ ਤੇ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਤੂੰ ਕੀ,
ਚਿੱਟੇ ਕਾਲੇ ਦਾ ਤੂੰ ਫਰਕ  ਪਛਾਣੀ
ਇਹ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਪਾਣੀ.....

ਗੀਤ ਵਾੰਗੂ ਇਹਨੂੰ ਗਾਉਂਦਾ ਤੂੰ ਜਾਈਂ,
ਸੁੱਖ ਦੁੱਖ ਸਭ ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਹੰਢਾਈਂ,
ਤੁਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਤੁਰਦੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ,
ਖੜ ਗਏ ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਤਾਂ ਆਖਿਰ ਜਾਣੀ,
ਇਹ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਪਾਣੀ.....

Eh Nadiyaan de paani,
sunaunde kahani,
tu sun lai beh ke,
ae jind marjaani.
eh Nadiyaan da paani...

Khed hai duniyaa,
bas auni jaani,
ant sab noon chalna hi painda,
ki rank, te ki raja raani,
eh Nadiyaan de paani ...

rutt tinna chon langda har koi,
har ikk di aapni mithdi khushboi,
par sab ton mithdi rutt jwaani,
pal pal ehda tu raj raj maani,
eh Nadiyaan de paani ...

kite amlaa de dene painde ne lekhe,
dil vich na kidhre toon rakhi bulekhe,
karma da safeyaan likhda hai toon ki,
chitte kaale da toon farak pehchaani,
eh Nadiyaan de paani ...

geet waangu ehnu gaunda toon jaayin,
sukh dukh sab khide matthe handayin,
turde haan taan turdi zindgaani,
khad gaye je kidhre taa akheer jaani,
eh Nadiyaan de paani ...

Je tu taareyan te paunhcnaa

Je tu taareyan te paunhcnaa,
taan swaari raaktaan di kar,
bassan da safar taan hundaa,
bas ik shehr ton duje shehr.

ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਰਹੇ ਰੁੱਜੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਕੀਤੇ ਵੀ ਨਾ ਪੁੱਜੇ ਹਾਂ

ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਰਹੇ ਰੁੱਜੇ ਹਾਂ,
ਅਸੀਂ ਕੀਤੇ ਵੀ ਨਾ ਪੁੱਜੇ ਹਾਂ,
ਜਿਹੜੇ ਰਾਹ ਅਸੀਂ ਤੁਰ ਪਏ ਹਾਂ,
ਉਹ ਰਾਹ ਨਾ ਕਦੀਂ ਵੀ ਤੁਰੀਂ,
ਜਿਹੜੀ ਭੁੱਲ ਅਸੀਂ ਕਰ ਲਈ ਆ,
ਉਹ ਭੁੱਲ ਭਾਈਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਕਰੀਂ,

ਖੋਤਿਆਂ ਵਾੰਗੂ ਘਾਹ ਖਾਣੇ ਆ,
ਤੇ ਨਿੱਤ ਜਾ ਬੋਜਾ ਉਠਾਣੇ ਆ,
ਬਲਦਾ ਵਾੰਗੂ ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਜਾ,
ਖੇਤ ਜੱਟ ਦਾ ਵਾਹਣੇ ਆ,
ਆਪਣਾ ਬਣੀ ਆਪ ਮਾਲਕ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਪੈਰ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਨਾ ਬਣੀ,
ਜਿਹੜੀ ਭੁੱਲ ਅਸੀਂ ਕਰ ਲਈ ਆ,
ਉਹ ਭੁੱਲ ਭਾਈਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਕਰੀਂ,

ਦੱਮ ਸੁੱਟ ਕੇ ਵਿੱਚ ਬਜ਼ਾਰ,
ਨਾਚ ਨਚਾਉਂਦੇ ਨੇ ਮਦਾਰੀ ਹਜ਼ਾਰ,
ਦੋ ਟੁੱਕ ਰੋਟੀ ਦੀ ਖਾਤਰ,
ਕਿਸੇ ਡਮਰੂ ਵਾਲੇ ਦਾ ਰੱਸਾ ਨਾ ਫੜੀਂ,
ਚਲਦਾ ਜਾਈਂ ਆਪਣੀ ਮੰਜਿਲ ਵੱਲ,
ਸਾਡੇ ਵਾਂਙ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੋਜ਼ਖ ਨਾ ਕਰੀਂ,
ਜਿਹੜੀ ਭੁੱਲ ਅਸੀਂ ਕਰ ਲਈ ਆ,
ਉਹ ਭੁੱਲ ਭਾਈਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਕਰੀਂ,

ਜਿਹੜਾ ਮਨ ਆਈ ਕਰ ਜੇ ਉਹ ਜੀ ਜਾਂਦਾ,
ਜੀਹਦਾ ਮਨ ਮਰ ਜੇ ਉਹ ਮਰ ਜਾਂਦਾ,
ਪੌਹਨਚਨਾ ਔਖਾ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਬੇਸ਼ੱਕ,
ਪਰ ਸਫਰ ਦੀ ਧੁੱਪ ਲੱਗਣੀ ਇੱਕ ਵਾਰ,
ਛਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿ ਕੇ ਮੋਈਆਂ ਸੱਧਰਾਂ
ਦੇ ਗ਼ਮ ਵਿੱਚ ਹੋਂਕੇ ਨਾ ਭਰੀਂ,
ਜਿਹੜੀ ਭੁੱਲ ਅਸੀਂ ਕਰ ਲਈ ਆ,
ਉਹ ਭੁੱਲ ਭਾਈਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਕਰੀਂ!

ਪੁੱਛਦਾ ਹੈਂ ਕੀ ਉੱਨੀ ਚ ਵੋਟ ਪਾਣੀ ਹੈ ਕਿੱਧਰ

ਇੱਕ ਤਰਫ ਹੈ ਬਦ ਦੂਜੀ ਤਰਫ ਹੈ ਬਦਤਰ,
ਪੁੱਛਦਾ ਹੈਂ ਕੀ ਉੱਨੀ ਚ ਵੋਟ ਪਾਣੀ ਹੈ ਕਿੱਧਰ,

ਹਰ ਪਾਰਟੀ ਵਾਲਾ ਆਪਣੀ ਕੁਰਸੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ,
ਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੰਝੀ ਜਿੰਨੀ ਹੋ ਸਕੇ ਰੱਜ ਕੇ ਹੈ ਠੋਕਦਾ,
ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵਤਨ ਦੀ ਫਿਕਰ,
ਪੁੱਛਦਾ ਹੈਂ ਕੀ ਉੱਨੀ ਚ ਵੋਟ ਪਾਣੀ ਹੈ ਕਿੱਧਰ,

ਕੋਈ ਰਾਖਾ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਪਹਿਰੇਹਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ,
ਸਭ ਚੋਰਾਂ ਨੇ ਸਫੇਦਪੋਸ਼ ਕਮੀਜ਼ ਪਾਈ ਹੋਈ ਹੈ,
ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਕਿਸੇ ਦਾ ਚਲਿੱਤਰ,
ਪੁੱਛਦਾ ਹੈਂ ਕੀ ਉੱਨੀ ਚ ਵੋਟ ਪਾਣੀ ਹੈ ਕਿੱਧਰ,

ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਆਉਂਦਾ ਹਰ ਵਾਰ ਪਛਤਾਵਾ ਹੀ,
ਹੰਜੂ, ਹੋਕੇ, ਦਰਦ, ਦੁੱਖ ਤੇ ਹਾਵਾਂ ਹੀ,
ਮੋਢੀ ਕੌਣ ਹੈ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਕਿਓਂ ਕਰੀਏ ਫਿਰ ਫਿਕਰ,
ਪੁੱਛਦਾ ਹੈਂ ਕੀ ਉੱਨੀ ਚ ਵੋਟ ਪਾਣੀ ਹੈ ਕਿੱਧਰ!

ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਕਾਵਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ

ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਕਾਵਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਚੂਰੀਆਂ ਪਾਵਾਂ,
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਕਾਵਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ,

ਸਾਡਾ ਐਥੇ ਬਚਿਆਂ ਹੁਣ ਹੱਕ ਕੋਈ ਨਾ,
ਉਹ ਨਿੱਤ ਕਰਦੇ ਆ ਜ਼ੁਲਮ ਸਾਡੀ ਬਸ ਹੋਈ ਪਈ ਆ,
ਹੁਣ ਡਰੇ ਪਿਆ, ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਛਾਂਵਾਂ,
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਕਾਵਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ,

ਰੁੱਖ ਲਾਇਆ ਸੀ ਇੱਕ ਸੱਧਰਾਂ ਮੋਹੱਬਤਾਂ ਨਾਲ,
ਕਲ ਮਿਲਿਆ ਪਇਆ ਚੀਰਿਆ, ਬੁਰਾ ਓਹਦਾ ਹਾਲ,
ਵੇ ਹੁਣ ਜਿੱਥੋਂ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭਾਂ, ਮੈਂ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਛਾਂਵਾਂ,
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਕਾਵਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ,

ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੇ ਤੁਰ ਗਏ ਸਾਰੇ ਕਈ ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋਂ ਐਥੋਂ,
ਸੁੰਨੀਆਂ ਪਈਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵੇ ਜਿਹੜੇ ਪਾਸੇ ਵੀ ਵੇਖੋ,
ਵੇ ਕੀਹਨੂੰ ਕਹਾਂ ਆਪਣਾ, ਕੀਹਨੂੰ ਹਾਲ ਆਪਣਾ ਜਾ ਸੁਣਾਵਾਂ,
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਕਾਵਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ!

ਮਿੱਠੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆ

ਮਿੱਠੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆ,
ਸੋਚ, ਵਿਚਾਰ, ਸਮਝ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ਚਲਾ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਵੇਚ ਜਾਉ ਕੋਈ,
ਮਿੱਟੀ ਵੀ ਸੋਨੇ ਦੇ ਭਾਅ!

ਟੀਵੀ ਦੇ ਆਉਂਦੇ ਜਿਹੜੇ ਐਕਟਰ ਕ੍ਰਿਕਟਰ,
ਇਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਮਿੱਤਰ,
ਐਵੇਂ ਐਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ,
ਵਿਸਕੀ ਤੇ ਸੋਡੇ ਤੇ ਗਲਾਸ ਨਾ ਚੜਾ,
ਮਿੱਠੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆ....

ਤੇ ਐਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਡਰ ਵੀ ਨਾ,
ਇਹ ਦੂਜਾ ਮੰਤਰ ਹੈ ਵੇਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ,
ਆਪੇ ਕਰ ਪੜਤਾਲ ਕੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕੀ ਝੂਠ,
ਤੇ ਤੇਰੇ ਮਸਲੇ ਦਾ ਕਿ ਹੈ ਉਪਾਅ,

ਤੀਜੀ ਤੇ ਇੱਕ ਆਖ਼ਿਰੀ ਗੱਲ,
ਮਨ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਰੱਖਣਾ ਵਿੱਚ ਟਕਾ,
ਇਹ ਮਨ ਦੀ ਭਟਕਣ ਕਰੋਂਦੀ ਪੁੱਠੇ ਕੰਮ,
ਇਧਰ ਜਾ ਓਧਰ ਜਾ, ਇਹ ਖਾ, ਉਹ ਲਿਆ,
ਮਿੱਠੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆ...

ਸਾਡਾ ਫੋਨ ਨੰਬਰ ਲਈ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਕਈ

ਸਾਡਾ ਫੋਨ ਨੰਬਰ ਲਈ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਕਈ,
ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ,
ਯਾ ਓਹਨਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਯਾਰੀ ਇਸ ਲਈ,
ਬਸ ਐਵੇਂ ਆਪਣਾ ਸੌਦਾ ਪੱਤਾ ਵੇਚਣ ਲਈ,

ਨਿੱਤ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਬੈਂਕ ਦੀ ਕਾਲ ਆ ਜਾਂਦੀ,
ਸਾਡੇ ਬੈਂਕ ਦਾ ਕਰੈਡਿਟ ਕਾਰਡ ਵੀ ਲਓ ਜੀ,
ਨਾ ਨਾ ਕਰਦਿਆਂ ਵੀ ਕੱਠੇ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਛੇ ਸੱਤ,
ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਮੰਨ ਲੈਂਦੇ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਣੇ ਸੀ ਬਾਈ ਤੇਈ,

ਇਹ ਜਾਣ ਛੱਡਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਲੋਨ ਦੀ ਕਾਲ ਆ ਜਾਂਦੀ,
ਕਾਰ ਲੋਨ, ਛੁੱਟੀ ਲੋਨ, ਹੋਮ ਲੋਨ ਸਾਰੇ ਉਹ ਗਿਣਾਂਦੀ,
ਲੱਖ ਸਮਝਾਵੋ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਹਾਲੇ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ, 
ਪਰ ਜਿੰਨੀ ਚਿਰ ਫੋਨ ਰੱਖੀਏ ਨਾ ਖੜਾ ਛੱਡਦੇ ਨਹੀਂ,

ਤੇ ਏ-ਕਮਰਸ ਵਾਲੀ ਵੈਬਸਾਈਟਾਂ ਦੇ ਨੋਟੀਫਿਕੇਸ਼ਨ ਸਮਸ,
ਓਹਨਾ ਨੇ ਵੀ ਕਰਾਈ ਪਈ ਏ ਸਾਡੀ ਬਸ,
ਫਿੱਟਨੈੱਸ, ਫ਼ੂਡ, ਫੈਸ਼ਨ ਵਾਲੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮਿਲਾਕੇ,
ਘੰਟੇ ਦੇ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਘੱਟੋਂ ਘੱਟ ਅੱਠ ਦੱਸ,

ਗੁਜਰਾਤ ਤੋਂ ਵੀ ਹੁਣ ਕੋਈ ਫੋਨ ਹੈ ਕਰਦਾ, ਇਹ ਸ਼ੇਯਰ
ਚ ਫਾਇਦਾ ਹੋਊ, ਬੜੇ ਰੌਬ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਨਾਲ ਦੱਸਦਾ,
ਜੀ ਤਾਂ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਓਹਨੇ ਕਹੀਏ, ਜਾ ਫਿਰ ਤੂੰ ਲਾ ਦੇ, 
ਇਸ ਤੇ ਸਾਰਾ ਪੈਸਾ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਤੇ ਸੱਸ ਦਾ,

ਪਰ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਰੱਬ ਦਾ, ਬੰਦੇ ਇਹਨੇ ਘਰ ਨੀ ਆਂਦੇ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬੂਹਾ ਖੋਲਦੇ ਭੇੜਦੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ,
ਤੇ ਇਹਨੇ ਚੱਕਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੈ ਕੇ, ਕੰਗਾਲ ਜਾ ਪਾਗਲ,
ਦੋਹਾਂ ਚੋਂ  ਹੁਣ ਤੱਕ ਇੱਕ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ!         

ਦੀਨ ਵੀ ਗਿਆ, ਗਿਆ ਈਮਾਨ ਵੀ

ਦੀਨ ਵੀ ਗਿਆ,
ਗਿਆ ਈਮਾਨ ਵੀ,
ਪੱਲੇ ਬਚੀ ਹੈ,
ਬਾਕੀ ਇੱਕ ਜਾਣ ਹੀ,

ਬੰਦਗੀ ਵੀ ਗਈ,
ਗਿਆ ਧਿਆਨ ਵੀ,
ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ਕੋਲ
ਬਸ ਹੁਣ ਸਾਮਾਨ ਹੀ,

ਅੱਖੀਓਂ ਸੁਫ਼ਨੇ ਟੁੱਟੇ,
ਦਿਲੋਂ ਚਾਅ ਮੁੱਕੇ,
ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ,
ਹੁਣ ਆਣ ਜਾਣ ਹੀ,

ਕੀ ਪੁੱਛਦੇ ਹੋ,
ਸਭ ਕੁਛ ਹੈ ਕੋਲ,
ਫਿਰ ਵੀ ਕਿਉਂ ਹੋ,
ਉੱਖੜੇ ਉੱਖੜੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਜੀ!   

ਐਡਾ ਦਿਲਾ ਕਹਿਰ ਨਾ ਕਮਾ

ਐਡਾ ਦਿਲਾ ਕਹਿਰ ਨਾ ਕਮਾ,
ਸੁੱਚੇ ਇਸ਼ਕਾਂ ਚ, ਨਫੇਆਂ
ਦੇ ਜਹਿਰ ਨਾ ਮਿਲਾ,

ਬੰਦਗੀ ਖੁਦਾ ਦੀ ਨੇਮਤ ਹੈ,
ਰੂਹ ਦੇ ਸੁਕੂਨ ਵਾਸਤੇ,
ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਸਿਵਾ
ਹੋਰ ਕੁਛ ਵੀ ਨਾ ਚਾਹ,

ਜਜ਼ਬਾਤ ਬਣੇ ਨੇ, ਬੰਦੇ ਨੂੰ
ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਜੋੜਣ ਵਾਸਤੇ,
ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਖੇਲ ਕੇ
ਕਾਰੋਬਾਰ ਨਾ ਚਲਾ,

ਜਿਹੜੇ ਗੰਦਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ
ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਪਾਣੀ,
ਓਹਨਾ ਚ ਨਹੀਂ ਫੇਰ ਕਦੇ
ਝਾਕਦਾ ਚੰਨ ਰਾਤ ਦਾ,
ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਚ,
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ,
ਗੁਨਹੇਗਾਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਾ,

ਕਬਰ ਜੀਂਦੀ ਹੈ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਦੀ
ਸਦੀਆਂ ਸਦੀਆਂ ਤਾਂਈਂ,
ਮਹਿਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ,
ਨਿੱਤ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਸਵਾਹ,

ਐਡਾ ਦਿਲਾ ਕਹਿਰ ਨਾ ਕਮਾ,
ਸੁੱਚੇ ਇਸ਼ਕਾਂ ਚ, ਨਫੇਆਂ
ਦੇ ਜਹਿਰ ਨਾ ਮਿਲਾ!