ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਏ ਰਹੀਏ

ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਏ ਰਹੀਏ,
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸੀ ਰਹੀਏ,
ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਕੋਲ ਬਹੀਏ,
ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਨਾਲ ਰਹੀਏ,
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਏ ਰਹੀਏ...

ਕੀ ਕਰਨੇ ਨੇ ਸੋਨਾ ਚਾਂਦੀ,
ਕੀ ਕਰਨੇ ਡਾਲਰ ਪੋੰਡਾ ਦੇ ਥਈਏ,
ਖਾਵਣ ਪੀਵਣ ਨੂੰ ਹੈ ਚੰਗਾ,
ਸਾਨੂ ਤਾਂ ਮੁੱਕਦੇ ਨੀ ਰਪਈਏ,
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਏ ਰਹੀਏ...

ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਜੇ ਰੂਹੋੰ ਮੁੱਕ ਜੂ,
ਜਿੰਦ ਵਾਂਗ ਪਤਝੜ ਪੱਤੇ ਸੁੱਕ ਜੂ,
ਅਸੀਂ ਸਦਾ ਇਹਦੇ ਸੰਗ ਖਈਏ,
ਆਉਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਬਹਾਰ ਵਸ਼ਨਾ ਲਈਏ,
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਏ ਰਹੀਏ...

ਪੋਪ ਹਿਪ ਓਪ ਹੈ ਬਲਾ ਕਿਹੜੀ,
ਸਾਡੇ ਤਾਂ ਕਦੇ ਸਿਰ ਨਾ ਚੜੀ,
ਮੋਜੀ ਜਾ ਜੱਦ ਕਦੇ ਜੀ ਜਾ ਹੁੰਦਾ,
ਮਾਨਕ,ਗੁਰਦਾਸ ਸੁਣ ਲਈਏ,
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਏ ਰਹੀਏ...

ਸੂਟ ਬੂਟ ਪਾ ਦਫਤਰ ਜਾਨੇ,
ਵਾਂਗ ਬਾਬੂਆਂ ਹੁਕਮ ਚਲਾਣੇ,
ਪਰ ਵਿਹਲੇ ਟੈਮ ਚੰਗਾ ਲੱਗੇ,
ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਚਲੋਨੇ ਕਈਏ,
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਏ ਰਹੀਏ...

ਗੁਰੂ ਦੀ ਮਿਹਰ ਹੈ ਬਚੇ ਹੋਏ ਆਂ,
ਪਿਆਰ ਮੋਹੱਬਤ ਚ ਵਸੇ ਹੋਏ ਆਂ,
ਹਵਾ ਬਾਹਰਲੀ ਚਲਦੀ ਰਿਹੰਦੀ,
ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਮਾਨ ਡੋਲਨ ਨਾ ਦਈਏ,
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਏ ਰਹੀਏ...

If at all

If at all
the heaps of wealth should take us,
that should be towards generosity.

If at all,
the praises showered should fill in us,
that should be feelings of humility.

If at all,
all the experience should teach us,
that should be more and more simplicity.

If at all,
the strength should provoke in each of us,
that should be solidarity and humanity.

If at all,
the love should sow in each of us,
that should be seeds of empathy,sympathy.

If at all,
the God could preserve in each of us,
that should be purity and sincerity.

and If at all,
at the end we could take with us,
that should be heart full of love's genuity.

Success's sweet fruit he is bound to taste

A man with firm faith,
who can keep patience,
and is free of all haste,

who thinks actively,
who acts pro actively,
can work merrily till late,

who moves ahead of the world,
but still runs no race,
constantly keeps away the hate,

who knows it is ok to fall,
but has will to stand again tall,
and is eager to write his own fate,

success's sweet fruit,
today,tomorrow or someday,
he is bound to taste.

ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ, ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ

ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ, ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ,
ਚੁੱਕ ਕੇ ਥੱਬਾ ਕਾਗਜਾਂ ਦਾ,
ਨਿੱਕਲਦਾ ਹਾਂ ਰੋਜ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ,
ਪਿੰਡੋਂ ਦੂਰ ਵੱਲ ਸ਼ਿਹਰ ਬਜ਼ਾਰ,
ਵਿੱਚ ਤਲਾਸ਼ ਕੰਮ ਕਾਰ,
ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ, ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ...

ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ,
ਦਫਤਰ ਵੜਦੇ ਕਿਸੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ,
ਕੋਈ ਇੱਕ ਅੱਧਾ ਓਹ ਰੱਖ  ਲੈਂਦੇ,
ਬਾਕੀ ਮੁੜ ਆਂਦੇ ਸਭ ਖਾਲੀ ਹੱਥੀਂ ਬਾਹਰ,
ਮੁੜਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਹਰ ਵਾਰ ਮੈਂ ਹਰ ਵਾਰ,
ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ, ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ...

ਲੱਗਾ ਹੈ ਜੱਦ ਦਾ ਮੱਥੇ
ਟਿੱਕਾ ਮੇਰੇ ਇਹ  ਬਦਨਾਮੀ ਦਾ,
ਬਣ ਕੇ ਮੋਹਰ ਮੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ,
ਨਾਕਾਮਾਯਾਬੀ ਨਾਕਾਮੀ ਦਾ,
ਉਸ ਦਿਨ ਦਾ ਜੀਨਾ ਹੋਇਆ ਦੁਸ਼ਵਾਰ,
ਹਰ ਪਾਸਿਓਂ ਪੈਂਦੀ ਏ ਫਟਕਾਰ,
ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ, ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ...

ਹੱਟ ਵਾਲਾ ਵੀ ਨਹੀਓਂ ਦੇਂਦਾ,
ਕੋਈ ਹੁਣ ਮੈਨੂ ਉਧਾਰ,
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਬਿਹਂਦਾ,
ਮਿੱਤਰ, ਬੇਲੀ, ਸੱਜਨ ਯਾਰ,
ਓਹਵੀ ਹੁਣ ਕਦੇ ਮਿਲਨੇ ਨਾ ਆਈ,
ਵਿਸਰ ਗਿਆ ਉਸਨੁ ਵੀ ਪਿਆਰ,
ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ, ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ...

ਪੜਿਆ, ਲਿਖਿਆ, ਸਿੱਖਿਆ
ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਸਭ ਗਿਆ ਬੇਕਾਰ,
ਤੱਕਦਾ ਹਾਂ ਜੱਦ ਕਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ,
ਲਗਦਾ ਹਾਂ ਲਾਚਾਰ, ਬੀਮਾਰ,
ਆਪਨੇ ਆਪ ਤੋ ਵੀ ਸ਼ਰਮਸਾਰ,
ਜੀਨਾ ਵੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਲੱਗੇ ਭਾਰ,
ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ, ਮੈਂ ਬੇਰੋਜਗਾਰ...

जाने घडी घडी उसकी याद क्यों आती है

जाने  घडी घडी उसकी याद क्यों आती है,
जो हो नहीं सकता अपना कभी,
जाने हर सांस क्यों उसे इतना चाहती है,
जाने  घडी घडी उसकी याद क्यों आती है....

हम है यहाँ और वो हजारों मील दूर कहीं,
वो सुन नहीं सकते हमें कभी चाह के भी,
जाने दबी दबी सी आह उसे आवाज़ क्यों लगाती है,
जाने  घडी घडी उसकी याद क्यों आती है....

पहले ही गुज़र चुके हैं दिल से दर्द के कई काफिले,
भूले नहीं अभी तक इसे पुराने गम , शिकवे, गिले,
जाने जिंदगी सितम के और सैलाब क्यों चाहती है!
जाने क्यों घडी घडी उसकी याद आती है....

जो ख्वाब भी नहीं हो सकता अपना कभी,
जो न हुआ अब जो न हुआ है पहले कभी,
जाने उसे ये धडकने क्यों हकीकत करना चाहती है,
जाने  घडी घडी उसकी याद क्यों आती है....

जो होती चाहत कभी उन्हें भी हम से,
तो वो आ चुके होते हमारे पास कब के,
ये आरज़ू नादान जाने क्यों समझ न पाती है,
जाने  घडी घडी उसकी याद क्यों आती है....

भूख के दुश्मन से छिपते यहाँ फिरते हैं

मिटटी के आदमी हैं,
मिटटी से लगते हैं,
कसूर हमारा ही,
सोने के शहर आ गए,
जहाँ मिटटी को
अच्छा न समझते हैं,
जहाँ मिटटी से,
दूर रहना ही सब पसंद करते हैं!

ये आलीशान घरों की,
लम्भी लम्भी कतारे,
ये रहिसों अमीरों की,
महंगी महंगी कारें,
इन सब के बीच,
फटे हाल चलते,
टूटे झोम्प्डों में पलते,
हम अच्छे तो न लगते हैं,
पर हम भी क्या कर सकते हैं!

हमारी बस्तिओं ने कर दिया है,
शहर का नक्शा खराब,
जिधर है हम रहते,
उधर से गुजर नहीं सकते नवाब,
वो हमसे बुहत नफरत करते हैं,
वो हमको अच्छा न समझते हैं,
और उनकी मेहरबानी से
हमारे घर चलते हैं,चूल्हे जलते हैं,
हाँ वो सच्च कहते हैं!

पर कोई मिले जो,
तो हम उसे बताएं,
कोई सुने जो,
तो हम उसे समझाएं,
हम भी खुश नहीं,
अपनी घर गाँव छोड़ के,
हम तो भूख के दुश्मन से,
छिपते यहाँ फिरते हैं!

यूं तो सफ़र इस राह पर जारी रहेगा

यूं तो सफ़र इस राह पर जारी रहेगा,
बस अपना साथ अब आगे नहीं रहेगा,
कुछ खता हुई हो कभी तो माफ़ करना!

हर जिंदगी का शायद मकसद होता है,
जिस से उसका अगला कदम तय होता है,
मेरे जाने की वजह भी तुम यही मान चलना!

हाँ हों अगर हम भी कहीं किसी काम के,
पुहंचा सकते हों बिगड़ी जो कोई अंजाम पे,
बेजिझक बेफिक्र हमें कभी भी याद करना!

बीते वक़्त की मुझे तो याद बुहत आएगी,
मिलने की चाह दिल को अक्सर सताएगी,
मैं कोशिश करूंगा तुम भी कोशिश करना!

सितारों की अंजुमन छोड़ जा रहा हूँ,
नहीं जानता क्या क्या छोड़ जा रहा हूँ,
मुझ नादान के लिए खुदा से दुआ करना!

देने के लिए पास कुछ भी नहीं है,
दें भी क्या कुछ भी तो अपना नहीं है,
इन आशरों के सलाम को कबूल करना!

यूं तो सफ़र इस राह पर जारी रहेगा,
बस अपना साथ अब आगे नहीं रहेगा,
कुछ खता हुई हो कभी तो माफ़ करना!

तुम तो बुहत खुश रहते होगे

तुम तो बुहत खुश रहते होगे,
जब कभी जी चाहता होगा,
खुद को तुम देख लेते होगे,
तुम तो बुहत खुश रहते होगे....

आँखों में  लेकर चलते हो मैखाना,
मन हुआ जब भी पीने का,
बैठ आईने के सामने पी लेते होगे,
तुम तो बुहत खुश रहते होगे....

घटा सी काली ये जुल्फें तुम्हारी,
जरा खुला इनको बिखरा के तुम,
जब चाहे मौसम सावन कर देते होगे,
तुम तो बुहत खुश रहते होगे....
    
ये ज़मीन, चाँद सितारे बनाने वाला,
भी है तुम्हारा तो चाहने वाला,
तुम तो जो चाहे तकदीर लिखवा लेते होगे,
तुम तो बुहत खुश रहते होगे....

हमारी तो उससे अनबन होती रहती,
तुम्हे जो इतना हसीं बनाया,
जहां सारा तुम्हारे क़दमों में बिछाया,
तुम तो उसे बुहत अच्छा कहते होगे,
तुम तो बुहत खुश रहते होगे....

ਅਸਾਂ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ਜਦੋਂ ਰੱਬ ਚਾਹਿਆ

ਅਸਾਂ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ਜਦੋਂ ਰੱਬ ਚਾਹਿਆ,
ਉਸ ਕੁੱਲ ਆਲਮ ਦੇ ਮਾਲਕ ਕੋਲੋਂ,
ਜੱਦ ਉਸਦਾ ਅਸਾਂ ਨੇ ਸਭ ਚਾਹਿਆ,
ਤੱਦ ਉਸ ਰੱਬ ਸੱਚੇ ਇਹ ਖੇਲ ਰਚਾਇਆ,
ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਯਾਰਾ ਉਸ ਮੇਲ ਕਰਾਇਆ,
ਅਸਾਂ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ....

ਸਾਨੂ  ਇਤਬਾਰ ਸੀ ਓਹ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਵੇਗਾ,
ਮਸਕੀਨ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਮੁਰਾਦ ਜਰੂਰ ਪੁਗਾਵੇਗਾ,
ਰਾਹ ਤੱਕਦੇ ਰਿਹੰਦੇ ਸਾਂ ਅੱਜ ਆਇਆ,ਅੱਜ ਆਇਆ?
ਫਿਰ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਮੇਲ ਹੋਏ,ਦਿਲ ਜਾਂ ਆਪੇ ਬੋਲ ਪਏ,
ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲਾ ਹੱਥ  ਇਹਦਾ,ਅੱਜ ਆਇਆ,ਅੱਜ ਆਇਆ,
ਅਸਾਂ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ....

ਪਿਹਲੋੰ ਪਿਹਲ ਤਾਂ ਇਹ ਯਕੀਨ ਨਾ ਆਇਆ,
ਕੇ ਨੱਗ ਐਸਾ ਰੱਬ ਸਾਡੀ ਝੋਲੀ ਹੈ ਪਾਇਆ,
ਫਿਰ ਹੋਲੇ ਹੋਲੇ ਦਿਲ ਨੂ ਇਤਬਾਰ ਹੋਇਆ,
ਇਸ ਗਰੀਬ ਸੁਦਾਮੇ ਦੇ ਦੁਖ ਕੱਟਣ ਵਾਸਤੇ,
ਹੈ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮੁਰਾਰੀ ਗੋਕੁਲ ਗੱਦੀ ਛੱਡ ਆਇਆ,
ਅਸਾਂ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ....

ਸਭ ਮੇਟ ਲਏ ਤੂੰ ਆ ਫਿਰ ਗਮ  ਦਿਲ ਦੇ,
ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਹਰ ਪਲ ਹਾਂ ਵਾਂਗ ਫੁੱਲ ਦੇ ਖਿਲਦੇ,
ਹਨੇਰੇ ਦਾ ਜੀਵਨ ਚ ਰਿਹਾ ਇੱਕ ਕਤਰਾ ਵੀ,
ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੈ ਹੁਣ ਚਾਨਣ ਹੀ ਚਾਨਣ ਛਾਇਆ,
ਅਸਾਂ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ....