ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ ਨੂ

ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ ਨੂ ਜਾਂਦਾ ਬਸ ਇਕ ਰਸਤਾ ਮੋਹੱਬਤ ਵਾਲਾ,
ਜੇਹਾਦ, ਫਸਾਦ ਸਬ ਨੇ ਗੋਰਖ ਧੰਦੇ,
ਓਹ ਹਰ ਇਕ ਸ਼ੈ ਹੈ ਰੱਬ ਨੂ ਪਿਯਾਰੀ,
ਹਰ ਦਿਨ ਜੋ ਕਰੇ ਅਮਲ ਚੰਗੇ!

ਚੰਨ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ

ਚੰਨ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ ਕਯੀ ਚੜ ਗਏ ਤਾਂਹ,
ਕਲ ਤੱਕ ਰਹੰਦੇ ਸੀ ਜਿਸ ਅਮ੍ਬਰ ਦੇ ਹੇਠਾਂ,
ਅੱਜ ਉਸੇ ਤੇ ਮੱਲੀ ਬੇਇਠੇ ਨੇ ਥਾਂ,
ਦੇਖ ਕੇ ਨਜਾਰਾ ਹੋਰ ਵੀ ਕਯੀ ਤੁਰੇ ਆਉਣ ਕੇਹੇਂਦੇ,
ਵੇ ਚੰਨਾ ਮੇਰੀ ਵੀ ਫੜੀ ਤੂ ਬਾਂਹ!

ਇਕ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ੇਯਰ

ਦੂਰੋਂ ਦੂਰੋਂ ਮੇਂ ਉਸ ਨੂ ਜਿਸ ਦਿਨ ਵੀ ਤਕਦਾ,
ਜਾਗ ਕੇ ਰਾਤ ਮੇਂ ਉਸ ਦਿਨ ਕਟਦਾ,
ਓਹ ਜੋ ਤਕ ਲਿਯਾ ਉਸ ਨੂ ਇਕ ਦਿਨ ਨੇੜੇਯੋੰ,
ਮੇਂ ਵਕ਼ਤ ਪਿਯਾ ਹਾਂ ਅੱਜ ਤਕ ਭਰਦਾ!

to BE 2005 - 2009 batch

ਸਿਖ੍ਹੇ ਹੋਏ ਇਲਮ ਦਾ ਮੁਲ ਪਾਯੋ ਦੋਸਤੋ,
ਕੁਜ ਦੁਨਿਯਾ ਨੂ ਕਰ ਕੇ ਵ੍ਖਾਯੋ ਦੋਸਤੋ,
ਲੋਕੀ ਜਾਨਣ ਕਾਲਜ ਨੂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਮ ਨਾਲ,
ਕੁਜ ਕੰਮ ਐਸਾ ਕਰ ਕੇ ਦਿਖਾਯੋ ਦੋਸਤੋ!
- to BE 2005 - 2009 batch

ਮਾਂ ਦਾ ਪਿਯਾਰ

ਸਬ ਚੀਜਾਂ ਦਾ ਮੁਲ ਏ ਦੁਨਿਯਾ ਵਿਚ,
ਇਕ ਮਾਂ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਦਾ ਮੁੱਲ ਕੋਈ ਨਾ!

ਸੋਹਣੇ ਗੁਲਾਬ ਦੀ ਡੰਡੀ ਤੇ ਵੀ ਕੰਡੇ,
ਪਰ ਮਾਂ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਦੁਕ੍ਖ ਕੋਈ ਨਾ!

ਹੋਰ ਸਭ ਤਰਹ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਵਿੱਚ ਲਖਾਂ ਰਹੰਦੇ ਡਰ,
ਪਰ ਮਾਂ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਵਿੱਚ ਡਰ ਕੋਈ ਨਾ!

ਖੁਦਾ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਲਈ ਵੀ ਕਰਨੀ ਪੇਂਦੀ ਏ ਅਰਦਾਸ,
ਪਰ ਮਾਂ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਲਈ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਏ ਕੁਜ ਵੀ ਨਾ!

ਹੋਰ ਸਬ ਤਰਹ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ,
ਪਰ ਮਾਂ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਉੱਤੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਜੋਰ ਕੋਈ ਨਾ!

ਸਾਗਰਾਂ ਦੀ ਹੱਦ ਕੰਡੇ ,ਪਰਬਤਾਂ ਦਿਯਾਂ ਹਦ ਚੋਟਿਯਾਂ,
ਪਰ ਮਾਂ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਦੀ ਹੱਦ ਕੋਈ ਨਾ!

ਜਿੰਨਾ ਨੂ ਮਿਲਦਾ ਏ ਰਜ ਕੇ ਮਾਂ ਦਾ ਪ੍ਯਾਰ,
ਓਹਨਾ ਨੂ ਰਿਹੰਦੀ ਲੋੜ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਾ!

ਜਿੰਨਾ ਨੂ ਮਿਲਦਾ ਨਾ ਜਿੰਦਗੀ ਚ ਮਾਂ ਦਾ ਪ੍ਯਾਰ,
ਓਹਨਾ ਤੋਂ ਅਭਾਗਾ ਦੁਨਿਯਾ ਚ ਕੋਈ ਨਾ !

ਬਸ ਇਕ ਹੀ ਹੈ ਬੇਨਤੀ ,ਇਕ ਹੀ ਫਰਿਆਦ ਮੇਰੀ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ,
ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੂ ਕੁਜ ਮਿਲੇ ਨਾ ਮਿਲੇ ,
ਪਰ ਮਾਂ ਦੇ ਪ੍ਯਾਰ ਤੋਂ ਵਾਂਜਾ ਰਹੇ ਕੋਈ ਨਾ!

ਲਖਾਂ ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੀਏ ਦੁਨਿਯਾ ਚ , ਪਰ ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਨਾ ਕੋਈ ਹੋਰ!

ਲਖਾਂ ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੀਏ ਦੁਨਿਯਾ ਚ ,
ਪਰ ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਨਾ ਕੋਈ ਹੋਰ!

ਤੈਨੂ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਰਬ ਵੀ ਏ ਹੈਰਾਨ,
ਨਿੱਤ ਲਾਵੇ ਜੋਰ ਪਰ ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਨਾ ਕੋਈ ਬਣੇ ਹੋਰ!

ਬਾਕੀ ਸਬ ਲਗਨ ਮੈਨੂ ਇਸੇ ਜਹਾਂਨ ਦੇ,
ਪਰ ਤੇਰਾ ਲੱਗੇ ਮੈਨੂ ਜਹਾਂਨ ਕੋਈ ਹੋਰ!

ਤੈਨੂ ਤਾਂ ਰਬ ਨੇ ਉਂਝ ਹੀ ਬਨਾਯਾ ਬੜਾ ਸੋਹਨਾ ਏ,
ਉੱਤੋਂ ਤੂ ਨੱਕ ਵਿਚ ਕੋਕਾ ਤੇਹ ਕੰਨ ਵਿਚ ਝੁਮਕੇ ਪਾਏ ਨੇ ਹੋਰ!

ਤੇਰੀਆਂ ਜੁਲਫਾਂ ਦਾ ਖਿਲਾਰ ਇੰਜ ਲੱਗੇ,
ਜਿਵੇਂ ਛਾਈ ਹੋਵੇ ਆਸਮਾਂਨ ਤੇ ਘਟਾ ਕਾਲੀ ਘੰਕੋਰ!

ਤੇਰੇ ਰੂਪ ਦੀ ਲੋ ਏਨੀ ਏ,
ਚੰਨ ,ਸੂਰਜ ਵੀ ਵੇਖ ਕੇ ਰਾਹ ਲ੍ਭੰਨ ਹੋਰ!

ਤੇਰੇ ਨਚਨੇ ਦੇ ਚਰਚੇ ਬੜੇ ਜੱਗ ਵਿਚ,
ਤੇਰਾ ਨਚਨਾ ਇੰਜ ਜਿਵੇਂ ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ ਨਚਦੇ ਨੇ ਮੋਰ੧

ਤੇਰਿਯਾਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਰ vi ਏ ਕਹਰ ਦਾ ,
ਮੁੜ ਕਬਰਾਂ ਚੋ ਉਠ ਪੈਣ ਮੁਰਦੇ ਤੇ ਜਾਗ੍ਦੇਯਾਂ ਨੂ ਨਾ ਸੁੱਜੇ ਕੁਜ ਹੋਰ!

ਤੇਰੇ ਤਿਖੇ ਤਿਖੇ ਨੈਅਨ ਨਕਸ਼ ਕਰਨ ਕਤਲ ਹਰ ਦਿਲ ਦਾ ,
ਜੇਹ੍ਦਾ ਏਕ ਵਾਰੀ ਵੇਖ ਲਵੇ ਓਹ ਭੁਲ ਜਾਵੇ ਸਬ ਹੋਰ!

ਤੇਰੇਯਾਂ ਬੁਲਾਯਾਂ ਤਾਂ ਪਥਰ ਵੀ ਬੋਲ ਪੈ਼ਨ,
ਨੀ ਦਸ ਕੀ ਤੇਰੀ ਮੇਂ ਸਿਫਤ ਕਰਾਂ ਹੋਰ!

ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਸ਼ਾਯਰ ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਲਿਖਾਰੀ ,
ਆਪੇ ਹੀ ਕਲਮ ਤੁਰਦੀ ਜਾਵੇ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਹੁਸਨ ਦੀ ਲੋਰ!

ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਨਸ਼ਾ ਹੈ ਮੈਨੂ ਤੇਰੇ ਹੁਸਨ ਦਾ,
ਲਿਖ੍ਦੇਯਾ ਲਿਖ੍ਦੇਯਾ ਪਤਾ ਨਾ ਮੈਨੂ ਲੱਗੇ,
ਕਦ ਹੋ ਜਾਵੇ ਰਾਤ ਕਦ ਹੋ ਜਾਵੇ ਭੋਰ!

ਇਹ ਸਬ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਾਮ ਉਸਦੇ

ਇਹ ਸਬ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਾਮ ਉਸਦੇ,
ਜਿਸਦੇ ਨੀਲੇ ਨੈਨਾ ਮੈਨੂ ਇਸ਼ਕ਼ ਪਾਯਾ,
ਤੀਰ ਇਸ਼ਕ਼ ਦਾ ਜਿਸਨੇ ਸੀਨੇ ਮੇਰੇ ਮਾਰ ਕੇ,
ਚਸ਼ਮਾ ਗੀਤਾਂ ਦਾ ਵਗਨੇ ਲਾਯਾ!

ਇਸ਼ਕ਼ ਜਿਸਦੇ ਨੇ ਪਤ੍ਥਰ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂ,
ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਸੇਕ ਫਿਰ ਮੋਮ ਬਨਾਯਾ.
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰੰਗਾ ਵਿਚ,
ਇਕ ਰੰਗ ਇਕੇ ਦਾ ਜਿਸਨੇ ਰ੍ਲਾਯਾ!

ਭੁਲ ਗਯਾ ਸੀ ਜੋ ਮੇਂ ਰਬ ਵਾਰੇਯਾ ਤੋਂ,
ਇਸ਼ਕ਼ ਜਿਸਦੇ ਮੈਨੂ ਚੇਤੇ ਕਰਵਾਯਾ,
ਇਸ ਚੰਦ੍ਰੇ ਬਾਗੀ ਹੋ ਗਏ ਦਿਲ ਨੂ,
ਜਿਸਨੇ ਫੇਰ ਨਿਮਾਮਨਾ ਬਣ ਰੇਹਾਨਾ ਸ੍ਕਖਾਯਾ!

ਦਰ ਦਰ ਠੇਡੇ ਠੋਕਰ ਖਾਂਦੇ ਨੂ,
ਜਿਸ ਚੁੱਕ ਮੈਨੂ ਆਪਨੇ ਗਲ ਲਾਯਾ,
ਥਲ ਮਾਰੂਥਲ ਭਟਕ ਰਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂ,
ਜਿਸ ਫਿਰ ਮੇਹ੍ਲਾਂ ਦਾ ਵਾਸ ਦ੍ਵਾਯਾ!

ਵਰੇਯਾਂ ਤੋਂ ਖਾਲੀ ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ,
ਜਿਸ ਆਣ ਫੁਲ ਮੋਹਬ੍ਬਤ ਵਾਲਾ ਲਾਯਾ,
ਜਿਸ ਮੈਨੂ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਮਕਸਦ ਗਵਾ ਚੁਕੇ ਨੂ,
ਫਿਰ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇਕ ਮਕ੍ਸਦ ਸਮਝਾਯਾ!

ਇਹ ਸਬ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਾਮ ਉਸਦੇ ,
ਜਿਸਦੇ ਨੀਲੇ ਨੈਨਾ ਮੈਨੂ ਇਸ਼ਕ਼ ਪਾਯਾ ,
ਇਹ ਸਬ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਾਮ ਉਸਦੇ,
ਜਿਸਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਲੈ ਕੇ ਮੈਂ ਏਇਥੋਂ ਤਕ ਹਾਂ ਆਯਾ!

ਭੇਤ ਖੁਲੇਯਾ ਲੈ

ਮੇਂ ਇਕੱਲਾ ਜਦ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਤਸਵੀਰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ,
ਉਸਦੇ ਸੰਗ ਜੀਓਨ ਮਰਨ ਦੇ ਸੁਫਨੇ ਸੰਜੋ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ,
ਦਰਵਾਜਾ ਉਦੋਂ ਜਦ ਕਦੇ ਅਚਾਨਕ ਕਮਰੇ ਦੇ ਖੁਲੇਯਾ ਹੈ,
ਤਾਂ ਮੈਂ ਡਰੇਯਾ ਹਾਂ ਕੀ ਅੱਜ ਤਾਂ ਮੇਂ ਫੜੇਯਾ ਗਯਾ,
ਭੇਤ ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਤਾਂ ਸਬ ਸਾਮਨੇ ਬਸ ਖੁਲੇਯਾ ਲੈ!

ਘਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਜੀ ਨੇ ਜਦ ਵੀ ਅਲਮਾਰੀ ਦਾ ਖਾਨਾ ਓਹ ਖੋਲੇਯਾ ਹੈ,
ਜਿਸ ਵਿਚ ਮੇਂ ਉਸਦੀ ਤਸਵੀਰ ਤੇ ਖ਼ਤ ਸਾਮ੍ਭ ਰਕ੍ਖੇ ਨੇ,
ਕੁੱਜ ਉਸਨੁ ਦੇਨ ਲਈ ਤੋਹ੍ਫੀ ਖ਼ਰੀਦ ਕੇ ਰਖ ਛੱਡੇ ਨੇ,
ਤਾਂ ਮੇਂ ਡਰੇਯਾ ਹਾਂ ਕੀ ਅੱਜ ਜੇ ਇਹ ਖਾਨਾ ਫ੍ਰੋਲੇਯਾ ਗਯਾ,
ਤੋਹਫਾ ਹਰ ਇਕ ਸਬ ਸਾਮਨੇ ਖੁਲੇਯਾ ਲੈ,
ਖ਼ਤ ਹਰ ਇਕ ਸਬ ਨੇ ਪ੍ੜੇਯਾ ਲੈ!

ਸੁਫਨੇ ਵਿਚ ਉਸਨੁ ਦੇਖਦੇ ਦੇਖਦੇ ਅਕ੍ਖ ਜਦ ਕਦੀ ਹੈ ਖੁਲ ਗਈ,
ਤੇ ਉਠ ਕੇ ਮੇਂ ਪੁਛੇਯਾ ਹੈ ਕੀ ਓਹ ਕਿਥੇ ਚਲੀ ਗਈ,
ਤਾਂ ਮੇਂ ਡਰੇਯਾ ਹਾਂ ਅੱਜ ਤਾਂ ਮੇਂ ਸਵਾਲਾਂ ਚ ਅੜੇਯਾ ਲੈ ,
ਭੇਤ ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਤਾਂ ਸਬ ਸਾਮਨੇ ਬਸ ਖੁਲੇਯਾ ਲੈ!

ਕਦੇ ਕਦੇ ਜਦ ਉਸਨੁ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਮੇਂ ਉਦਾਸ ਬੁਹਤ ਹੋਯਾ ਹਾਂ,
ਤੇ ਕਿਸੇ ਰਸਤੇ ਤੇ ਉਸਦੀ ਰਾਹ ਤਕੜੇ ਬੁਹਤ ਦੇਰ ਖ੍ਦੋਯਾ ਹਾਂ,
ਓਧੋੰ ਜਦ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੁਛੇਯਾ ਹੈ ਕੀ ਮੈਨੂ ਆਜ ਕੀ ਹੈ ਹੋਯਾ?
ਤਾਂ ਮੇਂ ਡਰੇਯਾ ਹਾਂ ਅੱਜ ਮੇਂ ਆਪ ਹੀ ਸਬ ਬੋਲੇਯਾ ਲੈ,
ਭੇਤ ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਮੇਂ ਆਪ ਹੀ ਸਬ ਸਾਮਨੇ ਖੋਲੇਯਾ ਲੈ!

नशे में --- एक गीत

नशे में गुम थे जो ,न होश था,
न कोई सवाल था,
अब जो हैं होश में ,सवाल हैं,
पर कोई जवाब ना!

नशे में थे तो ,तुम थे,
पर मैं ना था,
अब जो होश में हूँ ,में हूँ ,
पर तुम न हो!

मस्त मस्त , जूम रहे थे सब,
न किसी का कोई जवाब था,
मुझे भी अब कह रहे हैं सब,
के में भी लाजवाब था!

नशे में गुम थे जो ,न होश था,
न कोई सवाल था,
अब जो हैं होश में ,सवाल हैं,
पर कोई जवाब ना!

दो थे ,या चार थे ,कितने वो पल थे ,
नशे में हुआ हिसाब ना ,
होश में हैं जो ,कब थे नशे में ,
अब यह याद ना,
भीगी भीगी शाम थी ,क्या वोह एहसास था,
लाजवाब था,
याद न अब जो की वो कैसा एहसास था,
लगता है जैसे कोई ख्वाब था,

नशे में गुम थे जो ,न होश था,
न कोई सवाल था,
अब जो हैं होश में ,सवाल हैं ,
पर कोई जावाब ना!

कह दी नशे में सबसे मैंने ,
दिल में जो हर बात थी,
अब होश में हूँ , चुप हूँ ,
कहने को कोई बात नहीं,
नशे में थे तो भुला दिया सब,
गम की भी न कुछ औकात थी,
अब होश में चुब्ने लगा है सब,
रुला गयी है एक हलकी सी कोई याद भी,

नशे में जो बीती है
जब से वो एक शाम ही ,
लगे हैं दिन जिंदगी के ,
तब से बाकी सब बेकार ही!

नशे में गुम थे जो ,न होश था,
न कोई सवाल था ,
अब जो हैं होश में ,सवाल हैं,
पर कोई जवाब ना!

जीवन मदिरा अनमोल है कितनी, लेकिन थामे हुए इसको उलटा प्याला!

जीवन मदिरा अनमोल है कितनी,
लेकिन थामे हुए इसको उलटा प्याला!

बूँद बूँद कर सब पीते हैं और
ख़तम न हो कभी चाहे हर यही पीनेवाला,
बीते क्षण लोट आयें हर कोई चाहे,
पर भर नहीं पाया कोई उलटा प्याला,
जीवन मदिरा अनमोल है कितनी ,
लेकिन थामे हुए इसको उलटा प्याला!

किसी को लगती मदिरा कड़वी , किसी को मीठी,
पर फिर भी सब चाहें , सलामत रहे प्याला,
कड़वी कहने वाले कहते ,एक दिन मदिरा बदलेगी,
और फिर सवाद देगा येही प्याला,
जीवन मदिरा अनमोल है कितनी,
लेकिन थामे हुए इसको उलटा प्याला!

सीधा करने की चाह में इसको,
रोज हो उठता है कोई मतवाला,
चाह इसी में करता काम उल्टे सीधे,
पर उल्टे का उल्टा ही रहे प्याला,
जीवन मदिरा अनमोल है कितनी,
लेकिन थामे हुए इसको उलटा प्याला!

रोये हैं सब जब ख़तम हो जाए मदिरा ,
और चीखें चिलायें जब कभी टूट जाए प्याला,
पर एक दिन खाली हो जाएगा अपना प्याला,
न जाने फिर भी क्यों ना समझे पीनेवाला,
जीवन मदिरा अनमोल है कितनी,
लेकिन थामे हुए इसको उलटा प्याला!

समझ न पाया था में जो अब तक ,
समझा तब जब देखा एक टूटा प्याला,
जीवन मदिरा अनमोल है कितनी ,
लेकिन थामे हुए इसको उलटा प्याला!

पल दो पल और हैं हम तुम पास

पल दो पल और हैं हम तुम पास ,
फिर साथ रह जायेंगी यादे ,
और कभी साथ थे हम तुम ,यह एहसास,
गुज़रते वक़्त के साथ भूल जायेंगे सब
पर याद रहेंगे तुम जैसे कुछ ख़ास!

समझ न पाते हैं कीमत तुम्हारी
अभी जो तुम हो हमारे पास,
लगते तोह हो औरों के ही जैसे ,
समझ न पाते हैं फिर भी तुम क्यों हो ख़ास,
जब बिछङ जाओगे तुम हमसे,
फिर शायद हमको होगा एहसास,
क्या थी तुम्हारी कीमत क्यों थे तुम ख़ास!

समझ न पाते हैं हम ,
अभी कितनी कम हैं अपने बीच दूरियां,
और मिल ना पाने का एक कारन
भी क्यों होती है दूरियां,
शायाद समझ जायेंगे हम ,
जब तुम न होगे हमारे पास!
के दूरियां कितनी कम थी अपने बीच,
और मिलने के लिए जरूरी क्यों हैं होना पास!

समझ ना पाते हैं हम
अभी जो कीमत तुम्हारी नसीहतों की,
और न हमारी हर ख़ुशी के लिए,
हस्ते हस्ते सही जो तुमने उन तकलीफों की,
शायद जब न कोई होगा हमें समजाने वाला ,
और तकलीफ हमारे लिए सहने वाला ,
जब न तुम होगे पास ,शायद तब हमें होगा एहसास!

धीरे धीरे तुमने हमारे दिल
में बना ली है न जाने जगह कितनी,
हर पल हर गाड़ी क्यों आती है
तुम्हारी न जाने हमको याद इतनी,
ना जाने क्या है तुममे इतना ख़ास,
शायद हम समझ पाए जब तुम न होगे पास,
और लाख दूंडने पर भी
ना मिलेगा जब तुम जैसा कोई ख़ास!

पल दो पल और हैं हम तुम पास,
और फिर साथ रह जायेंगी यादे,
और कभी साथ थे हम तुम ,यह एहसास,
गुज़रते वक़्त के साथ भूल जायेंगे सब
पर याद रहेंगे तुम जैसे कुछ ख़ास!

ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਸਵਾਲ ਨਾ ਪੁਛੋ!

ਕਾਲਜ ਦੇ ਆਖਰੀ ਦਿਨ

ਵਕ਼ਤ ਆ ਗਯਾ ਹੈ ਹੁਣ ਜਾਣ ਦਾ ,
ਲਗ ਰਿਹਾ ਹੈ ਮੈਨੂ ਕਿੰਜ?
ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਸਵਾਲ ਨਾ ਪੁਛੋ!

ਗਿੱਲਾ ਜੋ ਮੇਰਾ ਕਿਸੇ ਨੂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ ਰੁਮਾਲ ,
ਕੇਹੜੇ ਪਾਣੀ ਗਿਆ ਹੈ ਇਹ ਭਿਜ?
ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਸਵਾਲ ਨਾ ਪੁਛੋ!

ਮੈਂ ਅੱਜ ਜੋ ਸਬ ਵਿਚ ਗਿਆ ਹਾਂ ਘੁਲ ਮਿਲ,
ਕਲ ਤਕ ਸਾ ਮੇਂ ਫਿਰਦਾ ਕਿਥੇ?
ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਸਵਾਲ ਨਾ ਪੁਛੋ!

ਅੱਜ ਮਿਲ ਲਵੋ ਮੈਨੂ ਜਿਸ ਮਿਲਣਾ ਪੂਰੇ ਚਾਹ ਨਾਲ ,
ਫਿਰ ਮਿਲਾਂਗੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂ ਕਦ?
ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਸਵਾਲ ਨਾ ਪੁਛੋ!

ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਪੜਦੇ ਰਹੋ ,
ਪਰ ਕੀ ਹੈ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ,
ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਸਵਾਲ ਨਾ ਪੁਛੋ!

ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ

ਬੁਹਤ ਚੋ ਲਿਯਾ ਰੰਗ ਮੇਰਾ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਰ ਦਿਯਾਂ ਧੁਪਾਂ ਨੇ ,
ਬੁਹਤ ਖਾ ਲਿਯਾ ਮੈਨੂ ਸੁਨੀਯਾੰ ਰਾਤਾਂ ਦਿਯਾਂ ਚੁਪ੍ਪਾਂ ਨੇ ,
ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਾਜ ਦੇ ਦਾਯਰੇ ਥੋੜੇ ਮੇਂ ਘਟਾ ਲਵਾਂ,
ਓਹ ਕਦੇ ਆਵੇਗੀ ਜਰੂਰ , ਰੂਪ ਰੰਗ ਥੋੜਾ ਮੇਂ ਬਚਾ ਲਵਾਂ!

ਜਦੋਂ ਕੀਤੇ ਕਿਸੇ ਮਹਫਿਲ ਚ ਮੇਂ ਗਾਵਾਂਗਾ ਓਹ ਓਥੇ ਮੈਨੂ ਸੁਨਣ ਆਵੇਂਗੀ,
ਤੇ ਗੀਤ ,ਸ਼ੇਯਰ ,ਨਜ਼ਮ ਮੇਰੀ ਵੀ ਕੋਈ ਕਦੇ ਓਹ ਆਪਨੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਗਾਵੇਗੀ,
ਯਾ ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਯਰੀ ਪੜਕੇ ਉਸਨੁ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਮੋਹਬ੍ਬਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ,
ਹਾਲੇ ਇਹ ਸਬ ਚਲ ਸੁਫਨੇ ਹੀ ਸਹੀ , ਹੋ ਸਕਦੇ ਨੇ ਇਹ ਸਬ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਹਕੀਕਤ,
ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਮੇਹਨਤ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿਚ ਤਪਾ ਕੇ ਸ਼ਾਯਰੀ ਨੂ ਸੋਨਾ ਬਣਾ ਲਾਵਾਂ!

ਉਂਜ ਭਾਵੇਂ ਮਰਜੀ ਮੇਰੀ ਹੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਸਬ ਕੁਜ ਛਡ ਕੇ ਮੁੜ ਜਾਣ ਦੀ,
ਪਰ ਇਲਜਾਮ ਕੁਜ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਵੀ ਆਵੇਗਾ, ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਇੰਜ਼ ਹੀ ਦਿਨ ਕਟਦਾ ਜਾਵਾਂ,
ਨਾਲੇ ਏਕ ਨਿੱਕਾ ਜੇਹਾ ਜੋ ਉਸਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਮੰਦਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਖਵਾਇਸ਼ ਹੈ ਮੇਰੀ,
ਫਿਰ ਜਾਨੇ ਕਦੇ ਮਿਲੇ ਮੌਕਾ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਥੋੜੀ ਦੋਲਤ ਏਇਥੇ ਕਮਾ ਹੀ ਲਵਾਂ!

ਓਹ ਪ੍ਰੀਤ ਮੇਰੇ ਸੰਗ ਹੰਡਾ ਰਹੀ ਕੁਜ ਏਇਦਾਨ ਪਾ ਰਹੀ ਹਰ ਦਮ ਮੇਇਨੁ ਸਿਦ੍ਧੇ ਰਾਹ,
ਤੇ ਫ਼ਰਜ਼ ਮੇਰਾ ਵੀ ਏਹਿਓ ਹੈ ਕੀ ਉਸਦੀ ਸੋਭਾ ਵਿਚ ਮੇਂ ਗੀਤ ਤੇ ਗੀਤ ਲਿਖਦਾ ਰਹਾਂ,
ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਸਚ੍ਹਾ ਰੱਬ ਓਹ ਕਿਸ ਦੇ ਕਿਸ ਸੰਗ ,ਕਿਸ ਦਿਨ ,ਕੇਹੜੇ ਰਾਹੇ ਨੇ ਮੇਲ ਕਰਵਾਉਣੇ,
ਚੰਗਾ ਹੈ ਏਹਿਓ ਸੋਚ ਕੇ ਮੰਨ ਕੇ ਭਾਣਾ ,ਵਿਚ ਰਾਜੀ ਉਸਦੀ ਰਜਾ ਮੇਂ ਤੁਰੇਯਾ ਜਾਵਾਂ!

पर सच कहता हूँ

मैं सच कहता हूँ , मुझे कोई ग़म नहीं,
में चुप चुप सा रहता हूँ सिर्फ इस लिए,
मुझे जादा बोलने की आदत नहीं !

में अकेला तनहा तनहा फिरता रहता हूँ,
बस हो गयी है आदत मुझे यो ही जीने की,
पर सच कहता हूँ मुझे किसी से कोई शिकायत नहीं!

मेरी आखों में जवानी वाली मस्ती नहीं ,
और में खोया खोया गुमसुम सा रहता हूँ,
में हैरान हूँ थोडा जिंदगी से,
पर सच कहता हूँ मुझे कोई परेशानी नहीं!

कहा है मैंने दोस्तों से के मुझे अब कोई चाहत नहीं,
और में बस गुजारा सा करता रहता हूँ ,
हाँ थोडी कम है मुझे मोहब्बत जिंदगी से ,
पर सच कहता हूँ मुझे जिंदगी से नफरत नहीं!

किसी मुकाम पे पुहँचने की मुझको जल्दी नहीं ,
पर फिर भी किसी न किसी काम में लगा रहता हूँ ,
क्या करु मुझे फुर्सत के लम्हों में भी आराम नहीं,
पर सच कहता हूँ यह न है के मुझे आराम की चाहत नहीं!

ऐसा हो गया हूँ क्यों में ?, शायाद बेवजाह नहीं,
तेज चलती हवा उखाड़ जाती है जड़ से पेड़ कोई ,
पर उखड जाने के बावजूद भी खडा रहता है सालों गिरता नहीं,
मेरे साथ भी हुआ है शायद यही , पर कब कहाँ मुझे खबर नहीं!

ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ

ਫੋਟੋ ਉਸਦੀ ਮੇਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਸੀਨੇ ਲਾ ਕੇ ਰਖਦਾ,
ਪਰ ਕੀ ਹੈ ਉਸਦਾ ਹਾਲ ਮੇਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ,
ਕਦੇ ਮਿਲਾਂਗੇ ਜਰੂਰ ਹਰ ਵੇਲੇ ਆਸ ਇਹ ਹੀ ਰਖਦਾ,
ਪਰ ਮੇਂ ਉਸਨੁ ਹਾਂ ਯਾਦ ਹਾਲੇ ਤਕ ਮੇਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ!

ਮੇਂ ਤਾਂ ਉਸਨੁ ਮਰਦੇ ਦਮ ਤਕ ਯਾਦ ਰਖਾਂਗਾ,
ਪਰ ਮੇਂ ਉਸਨੁ ਕਦੇ ਯਾਦ ਆਯਾ ਮੇਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ,
ਉਸਨੇ ਨਾ ਕਦੇ ਮੈਨੂ ਆਪ੍ਨਾਯਾ ਨਾ ਕਦੇ ਠੁਕਰਾਯਾ,
ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਨੁ ਆਪਣਾ ਕਹਨ ਦੀ ਮੇਰੀ ਭੁਲ ਹੈ ਮੇਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ!

ਏਹਨੇ ਵਰੇ ਬੀਤ ਗਏ ਪਰ ਮੇਂ ਉਸਨੁ ਭੁਲੇਯਾ ਨਹੀ ,
ਕੀ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਉਸ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਹੈ ਮੇਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ,
ਮੇਂ ਤਾਂ ਉਸਨੁ ਆਪਣਾ ਸਬ ਕੁਜ ਹਾਂ ਮਨ ਬੈਠਾ,
ਪਰ ਮੇਂ ਉਸਦੇ ਕਾਬਿਲ ਵੀ ਹਾਂ ਮੇਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ!

ਇਕ ਵਾਰ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਯਾ ਸੀ ਉਸਨੁ ਸਬ ਕੁਜ ਕੇਹਨ ਦਾ,
ਪਰ ਮੇਂ ਕਯੋਂ ਨਾ ਬੋਲ ਸਕੇਯਾ ਕੁਜ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ ,
ਜੇ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਯਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਕੀ ਉਸਨੁ ਹੈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪ੍ਯਾਰ,
ਨਾ ਉਸਦੀ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਮੇਂ ਪੁਛ ਸਕਾਂਗਾ ਮੇਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ!

ਜੇ ਓਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਮੇਰੀ ਨਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕੀ,
ਕੀ ਮੇਂ ਉਸਨੁ ਭੁਲ ਪਾਵਾਂਗਾ ਮੇਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ,
ਭਾਵੇ ਮੇਂ ਕੁਜ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ ਫਿਰ ਵੀ ਹੈ ਮੈਨੂ ਆਸ,
ਕੀ ਇਸੇ ਦਾ ਨਾਮ ਪ੍ਯਾਰ ਹੈ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀ!

ਰੱਬ ਜੀ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਸਾਨੂ ਇਸ਼ਕ਼ ਨਾਲ ਉਸਦੇ

ਰੱਬ ਜੀ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਸਾਨੂ ਇਸ਼ਕ਼ ਨਾਲ ਉਸਦੇ,
ਸਾਨੂ ਉਸ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਵੀ ਤਾਂ ਬਣਾਉਣਾ ਸੀ,
ਜੇ ਮੇਂ ਲਾੰਗਾ ਕੋਲ ਦੀ ਮੇਇਨੁ ਤੱਕ ਲਵੇ,
ਰੂਪ ਰੰਗ ਸਾਨੂ ਵੀ ਏਨਾ ਕੁ ਤਾਂ ਦੇਣਾ ਸੀ!

ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅੱਗ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ,
ਕੋਈ ਭਾਮ੍ਬੜ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਵੀ ਤਾਂ ਮਚਾਉਣਾ ਸੀ,
ਸਾਨੂ ਕਰ ਛਡੇਯਾ ਹੈ ਕਮਲਾ ਵਾਂਗ ਰਾਂਝੇ ਦੇ ,
ਉਸਨੁ ਵੀ ਕੋਈ ਹੀਰ ਵਾਲਾ ਰੋਗ ਤਾਂ ਲਾਉਣਾ ਸੀ!

ਮਨ੍ਨੇਯਾ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਨਹੀ ਹੈ ਮਿਲਣਾ ਨਸੀਬ ਵਿਚ,
ਕਦੇ ਭੁੱਲੇ ਭਟਕੇ ਹੀ ਸਾਡਾ ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਲ ਕਰਾਉਣਾ ਸੀ,
ਮੇਂ ਆਪ ਨਹੀ ਕਹ ਸਕਦਾ ਉਸਨੁ ਆਪਨੇ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ,
ਤੁਸੀਂ ਸਬ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਜਾਨੀ ਉਸਨੁ ਹਾਲ ਸਾਡਾ ਕਹਣਾ ਸੀ!

ਸਾਡੀ ਇਸ਼ਕ਼ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਲਿਖ ਰਖੇਯਾ ਹੈ ਇੰਤਜਾਰ ਇੰਤਜਾਰ,
ਕੋਈ ਸਫ੍ਫਾ ਮੇਲ ਦਾ ਵੀ ਇਕ ਅਧ੍ਹਾ ਵਿਚ ਲਾਉਣਾ ਸੀ,
ਜੇ ਵਿਛੜੇ ਹੀ ਜੀਨਾ ਹੈ ਵਿਛੜੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਣਾ,
ਤਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਖੇਲ ਇਸ਼ਕ਼ ਦਾ ਕਯੋਂ ਰਚਾਉਣਾ ਸੀ!

ਸਚ ਹੀ ਜੇ ਮੇਂ ਕਾਬਿਲ ਨਹੀ ਹਾਂ ਉਸਦੇ,
ਤਾਂ ਇਕ ਤਾਰ੍ਫਾਹ ਅੱਗ ਵਿਚ ਸਾਨੂ ਕਾਹ੍ਨੁ ਮਚਾਉਣਾ ਸੀ,
ਨਾ ਉਸਨੁ ਭੁਲ ਸਕਦੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ,
ਸਾਨੂ ਕਾਹ੍ਨੁ ਵਿਚ ਘੁਮਣ ਘੇਰਿਯਾੰ ਦੇ ਫ੍ਸੌਨਾ ਸੀ!

ਮਰਸਿਯਾ

ਹੁਣ ਦੇ ਲਈ ,ਹੁਣ ਦੀ ਵਾਰੀ ,ਮੈਨੂ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤੋ ਮਾਫ਼ ਕਰੋ,
ਮੇਂ ਮੁੜਾਂਗਾ ਫਿਰ ,ਰੂਪ ਬਦਲ ਕੇ ,ਰੰਗ ਵਟਾ ਕੇ,
ਹੁਣ ਤਕ ਸਦਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕੌਡੀਆਂ,
ਮੇਂ ਮੁੜਾਂਗਾ ਫਿਰ ,ਮਿਸ਼ਰੀ ਮਿਤ੍ਠੇ ਬੋਲ ,ਸਜਰੇ ਸੁਨੇਹੇ ਲੈ ਕੇ!
ਹੁਣ ਦੇ ਲਈ...

ਜਾਨੇ ਅਨਜਾਨੇ ਹੀ ਮੇਂ ਦਿਲ ਫੁੱਲਾਂ ਜੇਹੇ ਬੁਹਤ ਦੁਖਾਏ ਨੇ ,
ਮੇਂ ਮੁੜਾਂਗਾ ਫਿਰ , ਆਪ੍ਨਿਯਾਂ ਗਲਤਿਯਾੰ ਤੋਂ ਤੋਬਾ ਕਰਕੇ,
ਭਰਮ ਆਪਨੇ ਵਿਚ ਜੋ ਤੁਰਦਾ ਰਿਹਾ , ਤੁਰੇਯਾ ਸਦਾ ਹੀ ਇਕੱਲਾ,
ਮੇਂ ਮੁੜਾਂਗਾ ਫਿਰ ,ਤੁਰਾਂਗਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕਦਮ ਮਿਲਾ ਕੇ!
ਹੁਣ ਦੇ ਲਈ ...

ਆਵਾਜ਼ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਕਦੇ ਵੀ ਉਠਾਈ , ਮੇਂ ਸਦਾ ਚੁਪ ਹੀ ਰਿਹਾ,
ਮੇਂ ਮੁੜਾਂਗਾ ਫਿਰ ,ਲਾਵਾਂਗਾ ਨਾਰੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਆਵਾਜ਼ ਰਲਾ ਕੇ,
ਸਦਾ ਹੀ ਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਦਾਹ ਤੁਹਾਦੀਯਾਂ ਉਸਾਰੂ ਵੇਯੋੰਤਾਂ ਨੂ ,
ਮੇਂ ਮੁੜਾਂਗਾ ਫਿਰ ,ਕਰਾਂਗਾ ਕਮ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਥ ਵਟਾ ਕੇ!
ਹੁਣ ਦੇ ਲਈ ...

ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿਨਾਰਾ ਮੇਹ੍ਫਿਲਾਂ ਤੋਂ ,ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਬੇਹ੍ਨ੍ਦੇ ਸੀ ਸਜਾ ਕੇ,
ਮੇਂ ਮੁੜਾਂਗਾ ਫਿਰ ,ਸੁਨਾਯਾ ਕਰਾਂਗਾ ਨਜ਼ਮ ,ਗੀਤ ਕੋਈ ਸੁਰ ਲਾ ਕੇ,
ਨਹੀ ਹੋ ਸਕੇਯਾ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦਾ , ਨਾ ਬੈਠੇਯਾ ਆਪ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ,
ਮੈਂ ਮੁੜਾਂਗਾ ਫਿਰ , ਰਹਾਂਗਾ ਸਬ ਦਾ ਆਪਣਾ , ਸਬ ਨੂ ਆਪਣਾ ਬਣਾ ਕੇ!
ਹੁਣ ਦੇ ਲਈ ......

ਮਾਏਂ ਨੀ

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਮੇਰੇ ਜ੍ਮ੍ਮਨ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ ਤੂ ਦਾਤੇ ਨੂ ਸੀ ਤਿਹਾਯਾ,
ਰਾਮ ਚੰਦ੍ਰ ਜਾ ਸਰਵਨ ਕੋਈ ਤੂ ਸ਼ਾਯਦ ਸੀ ਚਾਹ੍ਯਾ,
ਪਰ ਉਸ ਦਾਤੇ ਨੇ ਕੁਜ ਹੋਰ ਹੀ ਹੈ ਰੰਗ ਸਜਾਯਾ,
ਤਾਹਿਯੋੰ ਸ਼ਾਯਾਦ ਘਰ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲੇ ਸ਼ਾਹ ਹੈ ਆਯਾ!

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਇਹ ਦੋਲਤ ਸ਼ੋਹਰਤ ਮੇਹਲ ਮੁਨਾਰੇਯਾਂ ਦੇ ਮੇਇਨੁ ਨਾ ਚਾ,
ਬਸ ਰਬ ਮੈਨੂ ਆਪਨੇ ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗ ਲਵੇ ਏਹਿਓ ਕਰ ਦੁਆ,
ਸਬ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪੋ ਆਪਨੇ ਪੀਰੋ ਮੁਰਸ਼ਦ ਲਏ ਨੇ ਪਾ ,
ਮੇਇਨੁ ਮੇਰਾ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਸਾਈਂ ਇਨਾਯਤ ਸ਼ਾਹ ਏਹਿਓ ਕਰ ਦੁਆ!

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਛਡ ਦੇ ਕੋਈ ਹੀਰ ਸਲੇਟੀ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਤੂੰ ਢੂਨ੍ਡਨੀ ,
ਮੇਇਨੁ ਆਪਣੀ ਹੀਰ ਬਨਾਲੇ ਰਾਂਝਣ ਏਹਿਓ ਕਰ ਬਸ ਦੁਆ,
ਢੋਲੇ , ਮਾਹੀਏ , ਸੁਹਾਗ , ਘੋੜਿਆਂ ਨਾ ਮਾਏਂ ਤੂ ਗਾ ,
ਅਮਲ ਫ਼ਕੀਰੀ ਦੇ ਬੱਸ ਲੱਡ ਲੱਗ ਜਾਵਾਂ ਏਹਿਓ ਕਰ ਦੁਆ!

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਮੇਹੰਗੇ ਮੇਹੰਗੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਹੋਰ ਨਾ ਬਸਤਰ ਮੇਰੇ ਬਨਵਾ ,
ਬਸ ਏਕ ਚੋਲਾ ਫਕੀਰਾਂ ਵਾਲਾ ਬਨਵਾ ਕੇ ਮੇਇਨੁ ਦੇ ਪਹਨਾ,
ਇਹ ਸੋਨੇ ਦੀ ਮੁੰਦਰੀ , ਗਲ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚੈਨੀ ਸਬ ਤੂ ਲੈ ਲਾ,
ਤੇ ਬਸ ਏਕ ਮਾਲਾ ਜੋਗੀਯਾਂ ਵਾਲੀ ਗਲ ਮੇਰੇ ਦੇ ਪਹਨਾ!

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਖੱਟੇ ਮਿਤ੍ਠੇ ਸਵਾਦਾਂ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਨਾ ਭੋਜਨ ਮੇਇਨੁ ਖਵਾ ,
ਚਾਰ ਰੋਟਿਯਾਂ ਤੇ ਏਕ ਨੂੰ ਦੀ ਡਲੀ ਬਣ ਕੇ ਮੇਇਨੁ ਦੇ ਫੜਾ,
ਮੇਹੰਗੇ ਚੰਦਨ , ਮੇਹ੍ਨ੍ਗੀ ਹਲਦੀ ਇਹ ਸਬ ਤੂ ਕੀਤੇ ਸਾਮ੍ਬ ਲੈ ,
ਮਿਏਨੁ ਪਿੰਡੇ ਮਲਨ ਵਾਸਤੇ ਦੇ ਚੁੱਲੇ ਚੋ ਥੋੜੀ ਸਵਾਹ!

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਦੂਰ ਬੜੀ ਹੈ ਘਰ ਉਸਦਾ , ਹੁਣ ਹੋਰ ਨਾ ਤੂ ਚਿਰ ਲਗਾ,
ਚਰਨੀ ਤੇਰੇ ਸੀਸ ਨਿਵਾਵਾਂ , ਦੇਕੇ ਦੁਆ ਮੇਇਨੁ ਕਰ ਵਿਦਾ,
ਕੀ ਸੋਚੇਗਾ ਜੱਗ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਇਸ ਦੀ ਨਾ ਤੂ ਕਰ ਪਰਵਾਹ,
ਮੈਂ ਹੁਣ ਅੱਜ ਜਾਣਾ ਹੈ ਮੇਇਨੁ ਉਸ ਨੇ ਹੈ ਲਿਯਾ ਬੁਲਾ!

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਏਕ ਵਾਰ ਮੇਇਨੁ ਸੀ ਉਸਨੇ ਆਪਨੇ ਰੰਗਾ ਵਿਚ ਰੰਗ ਲਿਯਾ ,
ਮੈਲ ਭਰਮ ਸਬ ਮਿਟਾ ਕੇ ਹੰਸ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਮੇਇਨੁ ਬਣਾ,
ਪਰ ਮੰਨ ਮੇਰੇ ਨੂ ਜੱਗ ਦੇ ਖਿਦੋਨੇਯਾ ਨੇ ਲਿਯਾ ਭਰਮਾ,
ਭੁੱਲ ਆਪਣੀ ਹੀ ਕਰਕੇ ਛੁੱਟ ਗਈ ਉਸਦੀ ਮੇਇਥੋਂ ਬਾਂਹ!

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਓਹ ਬਕਸ਼ ਦਾਵੇ ਭੁੱਲ ਮੇਰੀ , ਮੇਇਨੁ ਫਿਰ ਪਾ ਦੇਵੇ ਰਾਹ ,
ਤੇ ਫੇਰ ਕਦੇ ਨਾ ਮੇਂ ਭੁੱਲਾ ਰਾਹ ਏਹਿਓ ਕਰ ਦੁਆ,
ਉਜਾੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਬਾਗ ਮੇਰਾ ਸਾਰਾ ਦੈਂਤ ਪੰਜ ਭਰਾ,
ਕੰਧ ਬਣਾ ਦੇ ਦਾਤਾ ਉੱਚੀ ਮੇਰੇ ਬਾਗੀਂ,ਏਹਿਓ ਕਰ ਦੁਆ!

ਮਾਏਂ ਨੀ,
ਇਸ ਕਚ ਦੇ ਦਫ੍ਤਰ ਚੋਥੀ ਮੰਜਿਲ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਲੱਗੇ ਨਾ,
ਨਚ ਕੇ ,ਗਾ ਕੇ ਉਸਨੁ ਮਨਾਵਾਂ ਰਹ ਰਹ ਕੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਉਟ੍ਠੇ ਚਾ,
ਘੁਮ੍ਮਨ ਘੇਰੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹਾਂ ਮੇਂ ਅੱਜ ਕਲ ਭਟਕ ਰਿਹਾ,
ਪੈ ਜਾਵੇ ਰਾਹ ਤੇਰਾ ਇਹ ਭੁੱਲਾ ਦਾਤੇ ਕੋਲੋਂ ਏਹਿਓ ਮੰਗ ਦੁਆ!

ਪੀੜੇ ਨੀ ਪੀੜੇ

ਪੀੜੇ ਨੀ ਪੀੜੇ ਚੁਪ ਕਰ ਕੇ ਰਹ ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਮਾਰ ਦੁਹਥ੍ੜੇ ਰੋਯਾ ਕਰ , ਦਯਾ ਕਰ ਧਾਹਾਂ ਲਾਮ੍ਮਿਯਾਂ ਕੱਡ ਕੇ ਬਾਹਾਂ,
ਜਦ ਵੀ ਆਪਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੋਯੀਏ ਇਕੱਲੇ , ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੰਦਰ ਮਸਜਦ ਅੰਦਰ ,
ਪਰ ਰਕ੍ਖੇਯਾ ਕਰ ਲਾ ਕੇ ਜੀਬ ਨੂ ਜਿੰਦਰੇ ਜੱਦ ਹੋਯੀਏ ਜੱਗ ਦੇ ਅੰਦਰ!
ਪੀੜੇ ਨੀ ਪੀੜੇ ...

ਖਾ ਜਾ ਭਾਵੇਂ ਸੀਯੋੰਕ ਬਣਕੇ ਤੂ ਸਾਰਾ ਮੇਇਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਧਰ,
ਯਾ ਬਣ ਕੇ ਜ਼ਹਰ ਘੁਲ ਜਾ ਜਿਸਮ ਮੇਰੇ ਦੀ ਨਾਡ ਨਾਡ ਨਸ ਨਸ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਯਾ ਫਿਰ ਪੀ ਜਾ ਲਹੂ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਦਾ ਜੋ ਛਡ ਗਈ ਬਿਰਹੋਂ ਮੇਰੇ ਅੰਧਰ,
ਪਰ ਜੱਗ ਸਾਮਨੇ ਰੇਹਨ ਦਿਯਾ ਕਰ ਮੇਇਨੁ ਬਣਕੇ ਮੌਜੀ ਮਸਤ ਕਲੰਦਰ,
ਪੀੜੇ ਨੀ ਪੀੜੇ ...

ਖੇਡ ਲਿਯਾ ਕਰ ਨਾਲ ਬਿਰਹੋਂ ਦੇ ਖਿਦੋਨੇਯਾ ਦੇ ਬੁਹਤ ਨੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ,
ਐਵੇਂ ਨਾ ਕੋਸੀ ਜਾਯਾ ਕਰ ਵੇਹਲੀ ਰੱਬ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂ ਜੱਗ ਦੇ ਅੰਦਰ ,
ਗਾਯਾ ਕਰ ਹੇਕ ਲਾ ਕੇ ਲਖ ਮਰਸੀਏ , ਜਦ ਹੋਯੀ ਏ ਇਕੱਲੇ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ,
ਪਰ ਹੁਸਨ ਵਾਲੇਯਾਂ ਦੀ ਬਸ ਗਾਯਾ ਕਰ ਸੋਭਾ ਜਦ ਹੋਯੀ ਏ ਮੇਹਫਿਲ ਅੰਦਰ!
ਪੀੜੇ ਨੀ ਪੀੜੇ ...

ਹੋਰ ਕਯੀ ਅਗਲੇ ਜਨਮਾਂ ਤਕ ਰਹ ਭਾਵੇਂ ਡੇਰਾ ਲਾ ਕੇ ਤੂ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ,
ਨਾਚ ਨਚਾ ਤੂ ਭਾਵੇਂ ਮੇਇਨੁ ਜਿਵੇਂ ਮਦਾਰੀ ਨਚਾਉਂਦੇ ਨੇ ਬਾਂਦਰ ,
ਪਰ ਖੋਲੀੰ ਨਾ ਬਸ ਭੇਦ ਕਦੇ ਕੋਲ ਕਿਸੇ ,ਤੂ ਆ ਗਈ ਕਿੰਜ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ,
ਪੀੜੇ ਨੀ ਪੀੜੇ ਕਹਾਂ ਏਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਚੁਪ ਕਰ ਕੇ ਰਹ ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਦਰ!
ਪੀੜੇ ਨੀ ਪੀੜੇ ...

पर अपनी तो जिंदगी है यही

में जो यह लिखता रहता हूँ ,
जिसे में कविता कहता हूँ ,
औरों के लिए फिजूल की बातें ही सही,
पर अपनी तो जिंदगी है यही!

खोया रहता हूँ में ख्यालों में,
कुछ सुल्जे कुछ अनसुलझे सवालों में,
औरों के लिए फिजूल जाया वक़्त ही सही,
पर अपनी तो जिंदगी है यही!

करता रहता हूँ बातें हवा से,
कुछ पूछता रहता हूँ दीवारों से ,
औरों के लिए में पागल ही सही ,
पर अपनी तो जिंदगी है यही!

फिरता रहता हूँ तनहा सुनसान राहों पे,
देखता रहता हूँ सब कुछ हैरान निगाहों से,
औरों के लिए मैं एक परेशानी ही सही,
पर अपनी तो जिंदगी है यही!

दायिरों में सिमट कर में न रहता हूँ ,
ढल गए हैं सब जैसे वैसे में न ढलता हूँ,
औरों के लिए यह मेरी नादानी ही सही,
पर अपनी तो जिंदगी है यही!

में आज कल

ऊँचे ऊँचे मुकामों पर रहते हैं लोग जो,
होती है मोहब्बत उन से सब को ही,
मुझे तो है बरसों से तुझसे मोहब्बत,
तुझे भी हो जाए मुझ से मोहब्बत,
में आज कल वो मुकाम दूंदता हूँ !

फन अपने के माहिर होते हैं लोग जो,
रहती है शारदा उन से सब को ही,
में तो तुझको कहता हूँ खुदा पहले ही दिन से,
तुझे भी हो जाए थोडी शरदा मुझसे ,
में आज कल वोह फन की दोलत ढूंढता हूँ !

खूब शानो शोकत से जीते हैं लोग जो,
चाहत रहती है सबको ही उनसे मिलने की,
में तो हर वक़्त ही तुझसे मिलने की चाहत रखता हूँ,
तुझे भी हो अरमान मुझसे मिलने का,
में आज कल वोह मान -सम्मान ढूंढता हूँ !

कहते हैं खूब हो इंसान में खूबी कोई ,
तो कमियाँ इंसान की फिर कोई देखता नहीं,
तुझ में तो हैं खूबिया हजारों ,लाखों एक नहीं,
मेरी भी छुपा देगी कमियाँ एक खूबी कोई,
में आज कल अपने आप में वो खूबी ढूँढता हूँ!

ਬਾਲ ਗਈ ਦਿਲ ਵਿਚ ਅੱਗ ਕੁਜ ਬਣਨ ਵਾਸਤੇ --- ਸਕੂਲ ਦੇ ਹਾਲ

ਮੇਂ ਕਰ ਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਸੀ ਜੱਦੋਂ ਜੇਹਦ ਮੋਰਨਿੰਗ ਅਸੇਮ੍ਬਲੀ ਚ,
ਓਸਦੇ ਬਰਾਬਰ ਖੜੇ ਰੇਹਨ ਵਾਸਤੇ,
ਵਧ ਛੜ ਦਾ ਸੀ ਫਾਨ੍ਸ੍ਲਾ ਮੂਹਰਲੇ ਮੁੰਡੇ ਤੋੰਹ,
ਫਾਂਸਲਾ ਓਸ ਤੋੰਹ ਘਟਾਉਣ ਵਾਸਤੇ!

ਸਬ ਕਰ ਲੈਏਂਦੇ ਸੀ ਅਕ੍ਖਾਂ ਜਦੋਂ ਬੰਦ ਰੱਬ ਨੂ ਧਿਯੋੰ ਵਾਸਤੇ ,
ਮੇਂ ਖੋਲ ਕੇ ਅਕ੍ਖਾਂ ਓਸ੍ਨੁ ਦੇਖਦਾ ਸੀ ਰਿਹੰਦਾ ਹਾਜਰੀ ਆਪਣੀ ਲਵਾਉਣ ਵਾਸਤੇ,
ਮੰਗਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਸੀ ਫ਼ਰਿਯਾਦ ਹਰ ਦਮ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਵਾਸਤੇ ,
ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਾ ਆਵੇ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਨਾਮ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਵਾਲਾ ਵਿਥ ਆਪਨੇ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਵਾਸਤੇ!

ਅਦ੍ਧੀ ਛੁੱਟੀ ਵੇਹਲੇ ਓਸ ਪਿੱਪਲ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਬੈਠਾ ਸੀ ਰਿਹੰਦਾ,
ਨੇਹਦੇ ਜੀਹਦੇ ਲੱਗੀ ਪੀਂਘ ਤੇਹ ਆਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਓਹ ਝੂਟੇ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ,
ਜਾਂ ਫਿਰਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਸੀ ਗੇੜੇ ਮਾਰਦਾ ਓਹਨਾ ਟੂਟੀਯਾਂ ਟੰਕਇਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ,
ਜਿੰਨਾਹ ਤੇ ਆਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਓਹ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਵਾਸਤੇ!

ਭੁਲਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿਤਾਬ ਕਯੀ ਵਾਰ ਜਾਣ ਬੁੱਜ ਕੇ ਓਸਦੇ ਬੇੰਚ ਤੇ ,
ਆਵੇਗੀ ਓਹ ਕੋਲ ਕਲ ਨੂ ਮੇਰੇ , ਮੇਇਨੁ ਮੇਰੀ ਕਿਤਾਬ ਮੋੜ੍ਣ ਵਾਸਤੇ,
ਪਰ ਹਰ ਵਾਰੀ ਚੂਕ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਟੁੱਟ ਪੈਣੇ ਬੰਦੇ ਓਹ ,
ਆਉਂਦੇ ਸੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਜੇਹੜੇ ਕਲਾਸ ਰੂਮ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ!

ਮੇਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੇਇਓਨ੍ਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿਤਾਬਾਂ ਓਹ ਵੀ ਜੋ ਨਹੀ ਸੀ ਹੁੰਦੀਯਾਂ ਚਾਹ੍ਦੀਯਾਂ,
ਕੇ ਆਖੇਗਾ ਮਾਸਟਰ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਕਿਤਾਬ ਇਹਨਾ ਚੋ ਕੋਈ ਖੋਲਣ ਵਾਸਤੇ!
ਤੇ ਓਹ ਆਵੇਗੀ ਕੋਲ ਮੇਰੇ ਕਿਤਾਬ ਪਾਠ ਪੜਨ ਲਈ ਕਿਤਾਬ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ,
ਤੇ ਫਿਰ ਆਵੇਗੀ ਕੋਲ ਮੇਰੇ ਕਿਤਾਬ ਮੇਰੀ ਮੇਇਨੁ ਮੋੜ੍ਣ ਵਾਸਤੇ!

ਮੇਂ ਗਾਲਿਯਾਂ ਰਾਤਾਂ ਕਯੀ ਹਿਸਾਬ ਪੜਦੇਯਾੰ ਇਸੇ ਆਸ ਤੇ,
ਕੇ ਕਦੇ ਓਹ ਆਵੇਗੀ ਕੋਲ ਮੇਰੇ ਸਵਾਲ ਕੋਈ ਪੁਛਨ ਵਾਸਤੇ,
ਪਰ ਫਿਰਦੀ ਰਹੀ ਛੁਰੀ ਹਰ ਵਾਰੀ ਮੇਰੇ ਅਰਮਾਨਾ ਦੇ ਕਲੇਜੇ,
ਓਹ ਜਾਂਦੀ ਰਹੀ ਹਰ ਵਾਰੀ ਉਸ ਲੰਬੇ ਜੇਹੇ ਮੁੰਡੇ ਕੋਲੋਂ ਪੁਛਨ ਵਾਸਤੇ !

ਛਡ ਦਿੱਤੇ ਝੂਠੇ ਬਹਾਨੇ ਬਣਾਉਣੇ ਸਕੂਲੋਂ ਛੁੱਟੀ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ,
ਬਸ ਸਾਰੀ ਸ਼ਾਮ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਤਰਸਦਾ ਰਹੰਦਾ ਸੀ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਸਤੇ,
ਬੀਮਾਰ ਹੁੰਦੇਯਾਂ ਵੀ ਔਖੇ ਸੌਖੇ ਉਠ ਕੇ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ,
ਬਸ ਏਕ ਦਿਲ ਦੇ ਕਰਾਰ ਵਾਸਤੇ, ਬਸ ਏਕ ਉਸਦੇ ਹੀ ਦੀਦਾਰ ਵਾਸਤੇ!

ਪੜ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਪੇਹ੍ਲਾਂ ਮਾਸਟਰਾਂ ਦੀ ਕੁੱਟ ਤੋੰਹ ਬਚਨ ਵਾਸਤੇ ,
ਫਿਰ ਲੱਗ ਗਏ ਪੜਨ ਤੇਰੇ ਮੁਹਰੇ ਆਪਣੀ ਥੋੜੀ ਸ਼ੋਭਾ ਬਣਾਉਣ ਵਾਸਤੇ,
ਬਸ ਏਨੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰ ਗਈ ਓਹ ਏਹਸਾਨ ਕਿੰਨੇ ਮੇਰੇ ਤੇ,
ਪਾ ਗਈ ਮੈਨੂ ਸਹੀ ਰਾਸਤੇ, ਬਾਲ ਗਈ ਦਿਲ ਵਿਚ ਅੱਗ ਕੁਜ ਬਣਨ ਵਾਸਤੇ!

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ

ਪਿੰਜਰੇ ਵਿੱਚ ਪੰਛੀ ਕੈਦ ਵੇਖ ਕੇ,
ਕਸਾਈ ਦੀ ਛੁਰੀ ਥੱਲੇ ਜਨੌਰ ਦੇਖ ਕੇ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਰੋਟੀ ਲਈ ਕੀ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ?

ਠੇਕੇਯਾਂ ਤੇ ਵਿਕਦੀ ਖੁੱਲੀ ਸ਼ਰਾਬ ਵੇਖ ਕੇ,
ਕੋਠੇਯਾਂ ਤੇ ਲੱਗੀ ਜਿਸਮਾਂ ਦੀ ਨੁਮਾਇਸ਼ ਵੇਖ ਕੇ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਹੋਰ ਕੀ ਕੀ ਵੇਚ ਸਕਦਾ ਹੈ?

ਅਨ੍ਜਮਿਯਾੰ ਧੀਯਾਂ ਮਰਦਿਆਂ ਵੇਖ ਕੇ,
ਬੁੱਢੇ ਮਾਪੇ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਰੁਲਦੇ ਵੇਖ ਕੇ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਗਿਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ?

ਇਜ੍ਜ਼ਤ ਆਬਰੂ ਕਿਸੇ ਮਾਸੂਮ ਦੀ ਲੁਤ੍ਦੀ ਵੇਖ ਕੇ,
ਗੋਲੀ ਗਰਮ ਦਿਮਾਗ ਵਾਲੇ ਦੀ ਬੰਦੁਖ ਚੋ ਛੁਟਦੀ ਵੇਖ ਕੇ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਕਿਸੇ ਨੂ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਨੋਚ ਸਕਦਾ ਹੈ?

ਖੁਲੇ ਆਮ ਰਿਸ਼ਵਤ ਹਰ ਕੀਤੇ ਚਲਦੀ ਵੇਖ ਕੇ,
ਜੰਗ,ਧਾਮਾਕੇਆਂ ਚ ਲਹੁ ਪਿਯਾ ਰੁੜਦਾ ਵੇਖ ਕੇ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਖੁਦਗਰਜ਼ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ?

ਧਰਤ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਖਾਤਰ ਹੁੰਦੀਯਾਂ ਲ੍ੜਾਯੀਆਂ ਵੇਖ ਕੇ,
ਰਸਮਾ ਦੇ ਨਾ ਤੇ ਸੌਦੇ ਹੁੰਦੇ ਖੁਲੇ ਆਮ ਵੇਖ ਕੇ ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਹੋਰ ਕੀ ਕੀ ਸਿਕੇਯਾਂ ਨਾਲ ਤੋਲ ਸਕਦਾ ਹੈ?

ਰਿਸ਼੍ਤੇਯਾਂ ਚ ਪਯੀਆਂ ਦੂਰਿਯਾਂ ਦਰਾਰਾਂ ਵੇਖ ਕੇ,
ਕਚਹ੍ਰੀਆਂ ਚ ਖੁਲੇ ਆਮ ਟੁਟਦੇ ਘਰ ਵੇਖ ਕੇ ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਆਪ੍ਨੇਯਾ ਤੋ ਵੀ ਕਿੰਨੀ ਨਫਰਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ?

ਰਬ,ਕੋਮ ,ਮੁਲਖ ,ਰੰਗ ,ਨਸਲ ਦੇ ਨਾ ਤੇ ਬ੍ਨੀਯਾਂ ਲਕੀਰਾਂ ਵੇਖ ਕੇ,
ਤੇ ਵਿਤਕਰੇ ਮਿਟਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸੂਲੀ ਚੜਦੇ ਵੇਖ ਕੇ ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਬੇਸਮਜ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ?

ਆਪਨੇ ਕਮ੍ਭ ਗਏ ਲਿਖਦੇ ਲਿਖਦੇ ਦੇ ਹਥ ਵੇਖ ਕੇ ,
ਤੇ ਪੜਨ ਵਾਲੇ ਪਏ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਵੇਖ ਕੇ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਏ ਸਵਾਲ,
ਕੀ ਇਨਸਾਨ ਜਾਨੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਜਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ?

ਤੇਰੀ ਅਹਮਿਯਤ

ਇਕ ਕਾਲਜ ਵਾਲੇ ਦੋਸਤ ਲਈ ਕਾਲਜ ਦੇ ਸਮੇਂ

ਜੇ ਰਬ ਵੀ ਬੁਲਾਵੇ ਤਾਂ ਵੀ ਇਕ ਪਲ ਲਈ ਰੁਕ ਜਾਇਏ,
ਪਰ ਜਦ ਤੂਹ ਬੁਲਾਵੇਂ ਤਾਂ ਇਕ ਪਾਲ ਵੀ ਠੇਹਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਭਾਵੇਂ ਸਬ ਰੁਸ ਜਾਵਣ ਤਾਂ ਵੀ ਝਰ ਲਈ ਏ ,
ਪਰ ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਇਕ ਪਲ ਵੀ ਰਹ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਭਾਵੇਂ ਸਾਨੂ ਕੋਈ ਲਖ ਕੁਜ ਕਹ ਦੇਵੇ ,ਸਬ ਮਨ ਲਾਇਏ,
ਪਰ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਕੁਜ ਵੀ ਸੇਹ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਆਪਣੀ ਪੀੜ ਚੁਪ ਚਾਪ ਸੇਹ ਲਾਇਏ,
ਪਰ ਪੀੜ ਤੇਰੀ ਦੇਖ ਕੇ ਆਖਿਯਾੰ ਤੋੰਹ ਰਿਹ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਹੋਰ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਰ ਨਾ ਜਾਇਏ,
ਪਰ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੋੰਹ ਜਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਤੋੰਹ ਭਾਵੇਂ ਸਭ ਲੁਕੋ ਲਾਇਏ,
ਪਰ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਕੋਈ ਛੁਪਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਤੂ ਕੀ ਜਾਨੇ ਤੇਰੇ ਏਹਸਾਨ ਮੇਰੇ ਤੇਹ ਕਿੰਨੇ ਨੇ,
ਚੁਕਾਨਾ ਤਾਂ ਦੂਰ ਮੇਇਥੋਂ ਗਿਣ ਵੀ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਪਰ ਕੁਜ ਚਿਰ ਮਗਰੋਂ ਤੂਂਹ ਮੇਇਥੋਂ ਵਿਸ਼ੱਡ ਜਾਵੇਂਗਾ,
ਇਹ ਘੁੱਟ ਸਚਾਈ ਦਾ ਪੀ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਪੇਹ੍ਲਾਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂ ਆਪਨੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਨ ਮਨਦੇ ਸੀ,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਰਬ ਤੋੰਹ ਘਟ ਕੁਜ ਕਹ ਵੀ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ!

ਦਿਲ ਸਾਡਾ ਇਕ ਮਸੀਤ ਵੇ ਯਾਰ!!!

ਦਿਲ ਸਾਡਾ ਇਕ ਮਸੀਤ ਵੇ ਯਾਰ ! ਜਿਸਦਾ ਰਬ ਤੂ ,
ਜਿਸਮਾਂ ਦੇ ਲਖ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਫਾਸਲੇ ,ਪਰ ਦਿਲ ਵਿਚ ਵਸਦਾ ਤੂ !

ਕਯੀ ਮਿਲੇ ਪਿਯਾਰੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਚ , ਤੇ ਕਯੀ ਦਿਲ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋਏ,
ਪਰ ਛੇੜ ਗਯਾ ਕੋਈ ਜੋ ਦਿਲ ਦਿਯਾਂ ਸਬ ਤਾਰਾਂ , ਓਹ ਬਸ ਵੇ ਇਕ ਤੂ!

ਯਾਦ ਨਾ ਕਰਾਂ ਬੁਹਤ ਦਿਨ, ਸਮਝੀ ਨਾ ਕੀ ਮੇਂ ਭੁਲ ਗਯਾ ਤੈਨੂ ,
ਆਪਨੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਰਹੀ , ਸਾਨੂ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਰਹਿਣ ਤੂ !

ਮੈਂ ਆਵਾਂਗਾ ਕੇ ਨਹੀ , ਤੈਹ ਕਰਨਗੇ ਵਕ਼ਤ ਤੇ ਮਜਬੂਰੀਆ ,
ਫਿਰ ਵੀ ਆਸ ਸਾਥੋਂ ਰਖਦਾ ਰਹੀ , ਖੁਸ਼ੀ ਗਮੀ ਸੁਨੇਹੇ ਘਲਦਾ ਰਹੀ ਤੂ!

ਉਂਝ ਮੈਨੂ ਲੱਗੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਰਜ਼ ਮੇਰੇ ਸਿਰ , ਜੋ ਮੇਂ ਜਨਮ ਇਸੇ ਲਾ ਜਾਣਾ,
ਪਰ ਜਿਸਦਾ ਨਹੀ ਲੈ ਹੋਣਾ ਮੈਥੋਂ ਜਨਮ ਕਯੀ , ਓਹ ਬਸ ਵੇ ਇਕ ਤੂ !

ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਕਯੀ ਗੁਣਾ ਉੱਚਾ ,ਫਿਰ ਵੀ ਆਖਦਾ ਏ ਸਾਨੂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ,
ਤੇ ਸੁਦਾਮਾ ਆਖੇਂ ਆਪਨੇ ਆਪ ਨੂ ,ਬਸ ਇਹਨਾ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਦਿਲ ਨੂ ਜਚਦਾ ਤੂ!

ਤੂ ਚੰਗਾ, ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਵਸਦੀ ਖੁਦਾਈ, ਜੋ ਵੀ ਮਿਲਣਗੇ ਟਿਨੁ ਚੰਗੇ ਹੀ ਮਿਲਣਗੇ,
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੈਨੂ ਭੁਲ ਨਾ ਜਾਵੀਂ, ਦਿਲ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੋਨੇ ਰਖਦਾ ਰਹੀ ਤੂ!

ਹੁੰਦੀ ਆਯੀ ਹੈ ਜੋ ਸਬ ਨਾਲ ,ਜੱਗ ਨਾਲ , ਓਹ ਹੀ ਹੋਯੀ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ,
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕਰੇ ਦਿਲ , ਉਥੇ ਮੁੜ ਜਾਵੇ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਥੇ ਸੀ ਇਕਠੇ ਮੇਂ ਤੇਹ ਤੂ!

ਸਬ ਨੂ ਦੇਨ ਵਾਲਾ ਦਵੇ ਤੈਨੂ ਭਰ ਭਰ ਝੋਲਿਯਾੰ , ਰਹੇ ਨਾ ਕਦੇ ਕਮੀ ਕੋਈ,
ਦੁਖ ਸਦਾ ਕਰਦੇ ਰੇਹਨ ਤੇਥੋਂ ਕਿਨਾਰਾ , ਹਰ ਦਮ ਹਸਦਾ ਵਸਦਾ ਰਹੇਂ ਤੂ !

ਓਹ ਸਬ ਜੋ ਮੇਂ ਤੈਨੂ ਦੇ ਸਕਦਾ, ਕਖ ਵੀ ਓਹਨਾ ਦਾ ਮੁਲ ਨਾ ਕੋਈ ,
ਬਸ ਕਰਾਂ ਰਬ ਅਗੇ ਦੁਆ ਇਹ ਹੀ , ਉਮਰ ਮੇਰੇ ਵੰਡੇ ਦੀ ਵੀ ਹੰਦਾਵੇਂ ਤੂ!

यह जो लिखने सुनाने का पाल रखा है शोंक मैंने

यह जो लिखने सुनाने का पाल रखा है शोंक मैंने,
कभी कभी में इससे बुहत डरता हूँ !
रोटी कमाने का बुहत होता है जाया इससे वक़्त मेरा,
किसी दिन भूखे रह जाने से में डरता हूँ !

लिखने की खातिर कर दिया है मैंने उसे बदनाम कितना,
सामने न आ जाए वो कहीं कभी में डरता हूँ !
बख्शा न है मैंने लिखते हुए रब को भी कभी कभी,
जाने क्या क्या मुक़र्रर हो गयी होगी सजा में डरता हूँ !

सियासी लोगों ,मजहबों की भाखियाँ भी हैं मैंने उधेडी,
किसी साजिश का शिकार होने से में डरता हूँ !
इंसान की जो हविनायत को भी ब्यान किया है मैंने,
अब उसी हैव्नियात का पकवान होने से डरता हूँ !

लिखने की खातिर जो गम को भी लगाया है गले मैंने ,
कहीं बन ना जाए यह नासूर में डरता हूँ !
अकेले तनहा जो फिरता रहता हूँ इस शोंक की खातिर,
कहीं टूट न जाए सब से नाता में डरता हूँ !

यह जो इस शोंक के चक्कर में मैं भूल गया हूँ जिम्मेदारी,
मेरा शोंक किसी का शोक न बन जाए डरता हूँ !
यह जो आज कल हो गयी है सारी सारी रात लिखने की आदत,
कहीं ले ना ले यह जान मेरी मैं डरता हूँ !

ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ੇਯਰ

ਰੱਬਾ ਸਾਡਾ ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਲ ਕਰਾਦੇ ,
ਚਮ੍ਕਾ ਦੇ ਸਾਡਿਯਾਂ ਖੋਟਿਯਾੰ ਤਕਦੀਰਾਂ !
ਰੱਬਾ ਸਾਨੂ ਉਸਦਾ ਦੀਦਾਰ ਕਰ੍ਵਾਦੇ,
ਹੁਣ ਹੋਰ ਨਾ ਦਿਲ ਭਰਦਾ ਨਾਲ ਖ਼ਤ ਤਸਵੀਰਾਂ!

......................................


ਵੇ ਰੋਗ ਜੇਹੜੇ ਦੀ ਦਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਦਵਾ,
ਓਹ ਰੋਗ ਅੱਜ ਸਾਨੂ ਨੇ ਲੱਗ ਗਏ !
ਕਦੇ ਬਨ੍ਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਸਹਾਰਾ ਦੁਜੇਯਾਂ ਦਾ,
ਅੱਜ ਖੁਦ ਹੀ ਸਹਾਰੇ ਲ੍ਭੰਨ ਲੱਗ ਪਏ!

कब तक

असूल परस्त लोगों के लिए

कभी कभी मैं ये सोचता हूँ ,
कब तक मैं यो ही लड़ता रहूंगा!
रस्ते जो हो रहे हैं तेडे दिन बो दिन ,
कब तक मैं सीधा उन पर चलता रहूंगा !

कब तक मैं उछलते हुए कीचड़ के चीतों से,
पाक दामन अपना बचाता रहूंगा !
कब तक मैं लोगों की नज़रों से गिरकर ,
अपनी नज़रों में उंचा उठता रहूँगा !

मिलती न हैं आदतें मेरी औरों से ,
जाने फिर भी कब तक में मर्ज़ी अपनी करता रहूंगा !
मेरा रास्ता है सही ,पर फिर भी कोई साथी नहीं,
जाने कब तक में अकेला ही चलता रहूंगा !

जिद्द अपनी के कारण गवाया है कितना कुछ ,
जाने और कब तक में लुटता लुटाता रहूंगा!
दो चार लफ्जों के असूलों को पालने की खातिर,
जाने कब तक दिल में सब का दुखाता रहूँगा !

दर्द,तकलीफ और तन्हाई ही पाई है अब तक रस्ते पे,
जाने और कब तक यह सब मैं सहता रहूँगा !
तकलीफ छुपाकर जो सीख लिया है हँसना,
जाने कब तक मैं गम को इस तरह दबाता रहूँगा!

दिल शोक मैं डूबता रहा है जो चलते चलते,
जाने कब तक मैं इसको सहलाता रहूँगा!
जिसम पे जो होते रहे हैं झुलम खुद से ,
जाने और मैं कब तक मैं यों करता रहूँगा !

असूलों का बोज दोह्कर मैं अब थकने लगा हूँ ,
जाने और कब तक मैं ऐसे ही चलता रहूँगा !
क्या मिलता है मुझको दोह्कर असूलों का बोज,
जाने दुनिया का सवाल मुझसे यह कब तक रहेगा!

ਵਦਦੀ ਆਬਾਦੀ

ਦੇਸ਼ ਆਪਨੇ ਦੀ ਵਦਦੀ ਆਬਾਦੀ,
ਜੀਯੋਂ ਉਗਦੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਸਬਜੀ ਤਰਕਾਰੀ!

ਅਰਬਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਆਬਾਦੀ ,
ਕਰੋੜਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਭਿਖਾਰੀ!

ਮੁਠ ਕੁ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਜੀਯੋਂਦੇ ਨੇ,
ਬਾਕੀ ਤਾਂ ਕੱਟ ਦੇ ਨੇ ਟੁਕ੍ਰਾਂ ਤੇ ਜਿੰਦਗੀ ਸਾਰੀ!

ਪੁੱਤ ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਨੰਗੇ ਫਿਰਦੇ,
ਟੱਡਦੇ ਨੇ ਹਥੱ ਦੁਨਿਯਾ ਅੱਗੇ ਸਾਰੀ!

ਲੱਖਾਂ ਨਾਲ ਘੁਲ ਕੇ ਕਾਲਜ ਦੀ ਸੀਟ ਮਿਲਦੀ ਹੈ,
ਫਿਰ ਵੀ ਪੱਲੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਬੇਰੋਜਗਾਰੀ!

ਬੱਸ ਟ੍ਰੇਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਲਈ ਸੀਟ ਨਾ ਮਿਲਦੀ,
ਖੜਨ ਲਈ ਵੀ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਏ ਮਾਰਾ ਮਾਰੀ!

ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਭੀੜ ਭੱੜਕਾ,
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੇ ਚੜਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਦੁਨਿਯਾ ਸਾਰੀ !

ਬੀਮਾਰ ਬੰਦਾ ਖੜਾ ਖੜਾ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ,
ਡਾਕ੍ਟਰ ਕੋਲ ਨਾ ਆਵੇ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਵਾਰੀ!

ਰੋਜ ਬੇਗੁਨਾਹ ਝੁਰ ਝੁਰ ਕੇ ਮਰਦੇ ਨੇ,
ਕੇਸ ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਦੀ ਨਾ ਆਉਂਦੀ ਵਿੱਚ ਕਚਿਹਰੀ ਵਾਰੀ !

ਇਸ ਭੀੜ ਭੜਕੇ ਦਾ ਅਫ੍ਸਰ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਉਂਦੇ ,
ਹਰ ਕਮ ਵਿੱਚ ਚਲਦੀ ਹੈ ਭ੍ਰਸ਼੍ਟਾਚਾਰੀ!

ਦੇਖ ਆਬਾਦੀ ਵਦਦੀ ਲੋਕ ਆਪਨੇ ਤਾਂ ਰੋਂਦੇ ਹੀ ਨੇ,
ਦੁਨਿਯਾ ਵੀ ਰੋਵੇ ਨਾਲ ਆਪਨੇ ਸਾਰੀ !

ਆਬਾਦੀ ਘਟਾਉਣ ਦਿਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਬਣਾਉਦੇ,
ਥਕ ਗਈ ਇਨਿਦਿਰਾ ਗਾਂਧੀ ਤੇ ਹਾਰ ਗਏ ਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ!

ਪਰ ਇਹ ਆਬਾਦੀ ਰੁਕਣ ਦਾ ਨਾਮ ਨਾ ਲਵੇ ,
ਇਸ ਨੇ ਤਾਂ ਕਰ ਰੱਖੀ ਹੈ ਰਾਕੇਟ ਦੀ ਸਵਾਰੀ!

कुछ शेयर

ये खुदा ने आज क्या कयामत की,
के वो खुद हम से मिलने आ गए,
हम तो सोचते थे,
की वो हमारी मयित तक में शरीक न होंगे,
और वो हमसे जिंदा ही रूबरू होने आ गए!
................................................

खुले हैं दिल के दरवाज़े सारे गम के आने के वास्ते,
इस दिलजले को और जलाने के वास्ते ,
देखें तो सही क्या गम और भी बड़ा है कोई दुनिया में,
एक गम तेरा भुलाने के वास्ते!

...................................................

लाख बार समझाया है दिल को के तू उसे पा नहीं सकता,
पर यह कहता है यह के में उसे भुला नहीं सकता,
शायाद इसी को मोहब्बत कहते हैं ,
जो उसकी हाँ या ना की परवाह नहीं करता!